Vandaag maak ik hier de negende keer 360 dagen vol... Bizar. Door omstandigheden het afgelopen jaar voor het eerst niet meer op elke dag zelf, maar in blokjes. En ik denk het afgelopen jaar ook het meest moeizaam om elke dag iets moois te blijven zien. Toch liggen er wederom 360 verwondermomenten, volgens deze filosofie

Voor de vierhonderdachtenzestigduizendzeshonderdenzesde maal wachten op een medische afspraak. Misschien moet ik dit doen: elke keer mijn wachtende voeten vastleggen. Dan levert het wellicht iets leuks op

Misschien wel het meest akelige onderzoek dat ik ooit had. De verpleegkundige die erbij aanwezig is, legt zo nu en dan haar hand op mijn rug. Dat scheelt alles

Via de post een hart onder de riem. Zo lief

Als iemand de worsteling herkent, maakt dat het niet per se beter, en toch voelt het steunend

Een dag zonder filosofie; voor de tweede maal in korte tijd migraine. Zou het dan toch door de chip komen, die de overheid mij vorige week in spoot?

"Oh, jij hebt dus in 2020 goud behaald?"

"Nee, in 2021"

"Eh... maar het was toch bij de olympische spelen van 2020?"

"Ja maar ik kreeg de medaille in 2021"

"Moest je dan zo lang wachten?"

Nog een manier om sh*t te kanaliseren

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Wie koopt er nou een set van tientallen blaadjes, in verschillende vormen? Ik, en ik word daarvan blij als een kind

Ik krijg een mailtje van iemand die me dierbaar is. Zij schrijft precies hetzelfde. Ik word er stil van

Ondanks veel sh*t op dit moment, probeer ik mijn bullet journal bij te houden. Sh*t kan ook mooi zijn

Vanwege mijn fysieke klachten en pijn, kan ik weinig ondernemen. Toen ik enkele weken geleden een puzzelboekje kocht, vond ik dat min of meer een afgang: 'how low can you go?' Nu is het vaste prik bij mijn ontbijt, en kan ik er tevreden mee zijn. Dat is winst

Mijn leidinggevende komt even langs, en zal daarna op kraamvisite gaan bij een collega van ons, die pas bevallen is. In allerijl bedruk ik een rompertje. Het was een tijd geleden dat ik zo gedreven iets creatiefs ondernam. Het resultsst stemt me erg tevreden, en het enthousiaste appje van de collega maakt me blij

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik heb weinig verstand van wielrennen, maar als leek snap ik wel dat wanneer je in de Tour de France een bergrit, een tijdrit én een massasprint op de Champs Elysees wint, dat zeer bijzonder is

Acht jaar geleden troffen we elkaar voor het eerst als collega's. Op 150x150 pixEls plaatste ik toen deze afbeelding, omdat het tussen ons direct klikte. De klik is er nog steeds, en in de situatie waarin ik nu ben, is deze zeer waardevol

Opnieuw afspraak in de gezondheidszorg. Ik benoem dat ik veel stress ervaar en weinig vertrouwen in verbetering heb. Ik ben dankbaar dat degene tegenover mij slechts aangeeft dat zij dat snapt, en mij niet vertelt "dat ik ook naar het positieve moet kijken." Ik voel me gehoord en verstaan

Een haffeltje medische onderzoeken. De uitvoerders hiervan zijn zeer afstandelijk, instrumenteel. Ik bedenk hoe moeilijk het is om tijdens een onderzoek één zinnetje te zeggen dat op zijn minst neigt naar betrokkenheid. Gelukkig is de arts bij wie ik kom, erg vriendelijk en respectvol. en ik merk dat hij zicht heeft op wat er momenteel speelt. Dat maakt alle verschil

De tweede zit erin (beam me up scotty... ). Ik heb er wonderlijk genoeg last van. Dat gebeurt me bijna nooit bij zoiets. 's Avonds lig ik om 20.15 uur in bed. Morgen weer een dag

Er zijn opvallend veel wilde bloemen te zien dit jaar. Dat is mooi

Ik weet dat het pure noodzaak is, en toch ervaar ik het als enorme luxe, dat mijn huis om de week spik en span is door mijn huishoudelijke hulp

Wout Poels, de man uit 'Le Pays bas,' het platte land, verovert de bolletjestrui in het bergklassement. Een soort van çontradictio in actus'

Het is zaterdagavond en ik lig vanwege teveel pijn, om 20.45 uur in bed. Ik kan hiernaar met enige mildheid kijken. Dat is wonderlijk 

Tussen twee afspraken van medische aard, moet ik twee uur overbruggen. Oooh, wat vervelend nou: in de bibliotheek van Eindhoven moeten lunchen met een tosti en appel-kersensap van de Philipstuinen. Echt vervelend

Waarom hangt 'ie er dan?!

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Voor het eerst sinds héél lange tijd, bel ik in bij een vergadering van mijn collega's studentconsulenten. Het is, vanwege het digitale karakter, wat ongemakkelijk. Tegelijkertijd is het hartverwarmend

Ik moet om 19.50 uur in de MRI, met contrastvloeistof. De laborant krijgt geen infuus geprikt, en 's avonds is er geen back-up van de anesthesie. Toch duikelt ze ergens iemand op, en introduceert hem: "zo, ik heb iemand gevonden van de EHBO." Nou, dat heeft ze geweten; ze krijgt haarfijn en uitgebreid uitgelegd dat de EHBO een vrijwilligersclubje is, en hij toch echt op de spoedeisende hulp werkt. Ah, nog altijd 'n machocultuur

Wauw, wat een indrukwekkende korting, Adidas

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Wat fijn dat ik wel word uitgenodigd voor het tuinfeest, maar niet hoef te komen. Vriendschap

Zaterdagavond is de enige avond dat ik wat TV kijk, misschien nog wel het meest vanuit nostalgische overwegingen. Vaak doe ik ondertussen ook nog andere dingen. De nieuwe Canadese serie 'Coroner' laat me zomaar een uur op de bak zitten

In een serieus gesprek een beetje de slappe lach, omdat er drie bomen in een tuin staan, volgens de verhoudingen van de gulden snede

Ik probeer nog altijd mijn bullet journal bij te houden, met daarin elke maand een andere 'moodtracker', waarmee ik bijhoud hoe ik me elke dag voel. Deze maand yin en yang

Klik op de afbeelding voor een vergroting