Wow, 36 dagen precies op de laatste dag van het jaar. Een moeilijk jaar, in zoveel opzichten. Voor zoveel mensen. Gelukkig 2021 wordt: gelukkig... 2021

Verschrikkelijke rotdag, dus koop ik voor mezelf een heel chique blikje drinken; met aluminium afgedekte bovenkant. Het was gelukkig nog lekker ook

De serie op Netflix heeft weinig inhoud wat mij betreft. Toch blijf ik kijken, omdat het een vervolg is op de film 'Karate Kid' uit de jaren '80, met dezelfde hoofdrolspelers, die nu oude mannen zijn. De verwijzingen naar deze tijd zijn voor mij een trip down memory lane

Ik kan niet helemaal peilen wat de arts vindt van mijn uitspraak dat ik in het dierenrijk al lang was achtergelaten, te zwak om te volgen en jagen.

Mijn eeuwige factchecking maakt dat ik zie dat wolven gewonde soortgenoten juist vooraan plaatsen, zodat zij het tempo mogen bepalen. Wauw, dat is mooi
(Oh en zodat zij als eerste geofferd worden)

Mijn plan om twee maal een halfuur te fietsen, werd gedwarsboomd door Bella. Dat was balen, en tegelijkertijd leverde het een leuk weetje op: waarom stormen een naam krijgen

Ik wist vantevoren dat ze transparant zou zijn, en mijn vraag in alle eerlijkheid zou beantwoorden. Dat deed ze. AU... Ondanks dat blijf ik gaan voor zuiverheid, omdat het alternatief vele malen pijnlijker is

Op deze blog blijf ik bewust weg van ellende en gedoe. Maar er zijn dagen dat dat echt niet kan. Zoals deze kerstdag, die ik in het ziekenhuis doorbreng, en waar de bestelling van de kerstmenu's niet is doorgekomen, waardoor we 's avonds een soort van gevangenishap eten. Worst X-mas ever. Hopelijk is het over een paar jaar een leuke anekdote: weet je nog toen...

Sinds lange tijd weer eens klei in mijn handen. Mij viel niet op wat de ander wel zag: dat ik ronde, organische vormen boetseer, terwijl mijn werk bijna altijd recht en hoekig is

Als ik aan degene tegenover me vraag "Lach je me nou uit?!", zegt ze vastberaden: "Ja!" "Maar wel waarderend. Ik lach je waarderend uit"

Ook op saaie plaatsen een beetje in de sfeer komen

Geen idee of dit een bewerkte foto is, of dat iemand deze tutu echt gemaakt heeft (én nergens in het groot te vinden), maar prachtig

Als ik het buiten heel koud vind, zoals vandaag, wend ik me altijd tot de weerapp op mijn telefoon, waarin ik Verkhoyansk heb staan. Dat is de koudste bewoonbare plaats op aarde. Dan is 4 graden boven nul ineens een lachertje

Ik kijk nauwelijks meer TV. Op zaterdagavond zap ik wat en beland bij 'Sterren op het doek'. Deze aflevering met Tom Egbers. Op hem was ik in mijn tienerjaren een beetje verliefd. Mijn moeder noemde hem "een scheetje." Het interview is niet heel diepzinnig, hij nog altijd wel. Ik vind 'm nog steeds een scheetje

De arts aan wie ik 14 december mijn tekening gaf, stuurt mij een kaart met prachtige woorden van dank. Dat ze een kaart stuurt vind ik al wonderlijk, de inhoud maakt me aan het huilen

Als ik bij mijn broer eet, vraagt hij na de hoofdmaaltijd "wie wil er klei met vruchten?" Hangop bedoelde hij, het was hangop

Ik dacht dat we op de opleiding waar ik werk, moeilijke klassencodes hebben. Zoiets als 02-VPK1-06. Vandaag keek ik een filmpje van een leraar die tijdens een online les verrast wordt door zijn klas: D20VP19EF. Oké...

Twee mannekes van een jaar of zes, beiden zonder voortanden, leggen ongevraagd uit dat zij de boom voor mijn huis aan het helpen zijn. Er zitten spijkers in, waar mensen de zakken met PMD-afval aan hangen. Die gaan ze er allemaal uithalen. Slissend klinkt het: "want zo'n spijker is in principe niet goed voor de boom"

Ongeveer een halfjaar geleden ontmoette ik een arts, die het aandurfde veel onderlinge verbanden -tussen zowel fysieke als mentale problemen- te leggen. Het is begrijpelijk maar zo zuur dat zij nu naar een andere werkgever gaat, zodat zij niet bij mijn behandeling betrokken kan blijven. Zo jammer; beste arts ooit 

Er verandert veel voor me op dit moment, en dat vind ik niet gemakkelijk. Zo douche ik voortaan zittend, op een douchekruk. Poeh... dat was wel een ding. Ondanks dat constateer ik dat het oké is

Mijn neef -wiens geplande wereldreis niet doorging vanwege de Coronacrisis- gaat vrijwillig in vijf dagen vierhonderd kilometer mountainbiken, bij 3 graden en regen. Leuk dat hij het leuk vindt dat ik hem volg

Wat is het brein toch intrigerend; dat het in een kunstwerk van slechts wat houten blokjes, herkent welke meester het betreft

(Tenminste, ik weet niet of alle breinen dat doen)

Weet je nog? Met ecoline druppelen en dan met een rietje uitblazen? Dat was een tripje down memory lane

Om 8.00 uur fietste ik naar Eindhoven. Het was nog donker, en KOUD! Dat was lang geleden dat ik in de vrieskou op de fiets zat. Heel erg wennen en toch ook wel lekker

Ik ben al lange tijd uit de running op het werk, en dat vind ik moeilijk. Wat fijn dat ik collega's heb die onvoorwaardelijk blijven luisteren, als ik het zwaar heb

Het begon kortgeleden vriendelijk. Nu gaat het hard tegen hard. Zonder genade

Ik bedenk vaak hoe het zou zijn als je vijftien, twintig jaar geslapen zou hebben. De science fiction van toen, is nu werkelijkheid. En als je nichtje dan vraagt op welke hoek van de enveloppe zij een postzegel moet plakken, dan weet ik: er is veel veranderd

We vierden geen Sinterklaas, en toch kreeg ik een prachtig cadeau uit zeer onverwachte hoek. Ik werd er gewoon stil van

Ze kwam pasgeleden al voorbij, maar ik blijf onder de indruk van het werk van Susanna Hauer

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik kocht een medicijndoos, waarvan ik altijd het idee had dat deze horen bij tachtigjarige oude dames, die het allemaal niet meer zo goed weten. De praktijk blijkt weerbarstiger. Maar, als het dan toch moet, dan eentje in regenboogkleuren. Het oog wil immers ook wat

Vandaag fietste ik twee maal op en neer naar Eindhoven. De tweede keer heen raakte ik volledig doorweekt, waardoor ik het tot op mijn botten koud kreeg. Vroeg naar bed na hete douche, met fleecedeken, warme hittepit, pyjamabroek, en zelfs met sokken (dat mocht vroeger niet omdat je daar wintertenen van zou krijgen). Ik herwaardeer mijn warme bed

Vorig jaar tekende ik deze cartoon over de overwinningsspeech van Thierry Baudet. Een verliezingsspeech zal er niet in zitten. Misschien krijgt hij een plekje op zijn vlaggenschip naar de Renaissance

Klik op de afbeelding voor een vergroting