Ik bezuinig op veel, behalve op fruit. Dat komt door mijn moeder. Zij zei altijd: "Op eten en op schoenen moet je nooit bezuinigen"  

Na de indrukwekkende documentaire Het beste voor Kees, is er een gelijknamige facebookpagina, waarop de autistische, maar eloquente, Kees Momma op onnavolgbare wijze zijn leven beschrijft. Dat zorgt bij mij vaak voor een lach, want hij kan er wat van: Rafelige cumuluswolken lichtten goudgeel op en het blauw van het zwerk kleurde welhaast turkoois 

Soms kan ik een beetje teleurgesteld zijn in een appel. Net iets te melig, al wat te zacht. Vandaag had ik een welhaast perfecte appel. Waarbij een hap helderkrakend tot stand kwam, hard genoeg, sappig. Ja, welhaast perfect

Soms kunnen kleine momenten van groot geluk, ontstaan uit het stoppen van ellende. Na een ochtend lang een enorme herrie door het uitbikken van de voegen van de zijmuur van mijn huis, is er opeens stilte. Ik houd nog even mijn adem in, maar het blijft stil. Dat moment. Van groot geluk 

Cadeautjes inpakken

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Goed gesprek met vriendin. Onze gesprekken doen er toe, we vinden elkaar. Zij mag haar chaotische, drukke zelf zijn, ik mag mijn ingewikkelde, gestructureerde mij zijn

Tralalalaaaa, duizend kilometer. In iets minder dan tien weken. Tralalalaaaa

Dierbaar doosje gemaakt. Kleur, vorm en inhoud kloppen, en dus mijn gevoel ook

Op deze site staan honderd foto's, waar geen photoshop aan te pas is gekomen. Adembenemend, zoals deze druppel honing, met mieren eromheen (© Husni Che Ngah)

Klik op de afbeelding voor een vergroting. Om naar de site te gaan, klik hier

In de beschrijving van deze sokken lees ik: "Gemaakt in samenwerking met het designduo HYKE, uit Tokio." Ze zullen er vast lang over hebben nagedacht, maar ik denk dat het veel mooier zou zijn geweest om de onderste en bovenste streep om te wisselen

Als ik lang moet wachten bij een kassa, probeer ik de totaalprijs van mijn boodschappen uit te rekenen. Ook als er nog te wegen waar bij is. Soms zit ik er ver naast (oh ja... statiegeld), vaak zit ik dichtbij. Vandaag kwam ik uit op €16,84. Whaaaa

Een kwaliteitseis van de opleiding waar ik werk, is dat resultaten van tentamens binnen tien werkdagen bekend  zijn. Dat is geen sinecure, als in één toetsperiode 3565 resultaten vastgesteld moeten worden. Vandaag was het de derde werkdag na de laatste toets, en hatseflats: analyses zijn klaar, cesuren bepaald en gepubliceerd, einduitslagen aangevraagd. Van 3565 resultaten. Ik kan weer ademhalen

In de helpfunctie van excel kom ik deze hilarische zin tegen: "AFRONDEN.NAAR.BOVEN lijkt veel op AFRONDEN, met dit verschil dat met AFRONDEN.NAAR.BOVEN altijd naar boven wordt afgerond"

En opnieuw word ik op de terugweg naar huis kliedernat. Koud stap ik weer onder die hete douche, maak ik mijn onontbeerlijke kopje warme chocomel. Ik bedenk dat ik al een boel keren had kunnen opgeven om op de fiets te gaan. Dat doe ik niet. Ik geef mezelf een schouderklopje

Bolletjes onopgelost poeder in het schuimlaagje van warme chocomel

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

De aanslagen in Parijs hakken er flink in, evenals het woord 'oorlog', dat Rutte hardop uitspreekt. Ik merk dat ik er iets mee wil, mee moet. En voor het eerst in mijn leven schrijf ik een openbaar pleidooi, dat ik op facebook zet (en inmiddels alweer verwijderd heb). Een pleidooi voor de liefde

Mijn pleidooi lezen? Klik hier

Een vierkantje verwondering

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Er zijn vele manieren om ergens bij te komen, maar soms kost het veel moeite of geweld, als de sleutel er nog niet is. Dan is het goed respect te hebben voor het feit dat de tijd er blijkbaar nog niet rijp voor is. Dat te aanvaarden geeft rust

Het is toetsweek. Als lid van de toetscommissie zijn dit mijn drukste weken, met de meeste stress. Vandaag coördinatie van een examen dat door ruim 1200 studenten wordt gemaakt, waarvan 1151 in het beursgebouw. We zijn een geoliede machine: iedereen loopt een stukje harder, werkt een beetje langer, doet iets extra's. Zonder klagen. Mooi is dat

Met mijn elektrische fiets haal ik met trapondersteuning best wat snelheid. Nietsvermoedend fiets ik langs een snelheidsmeter, die ineens oplicht: "U rijdt 26 km./uur", en dan een smiley. Lol op de vroege ochtend

Kijk mij nou eens Masterchefferig doen. Eiercurry met broccoli en cashewnoten. Nog gemaakt na het werk en dus een beetje trots

Nadat ik de was heb opgehangen, haal ik nog snel even wat kleine boodschappen. Als ik terugkom, ruikt heel het huis naar de was. Mmmm

Gaaf: Ikea maakt een serie knuffels waarbij kindertekeningen van over heel de wereld, exact zijn gekopieerd tot knuffelgevallen

Wat een mooi proces is dat toch: Als ik bij een student met een paar vragen de onderliggende problematiek van een -op het oog zeer praktische- vraag blootleg, volgen er dikke tranen: "ik had me nog zó voorgenomen het hier niet over te hebben, maar ik ben opgelucht dat ik er nu over heb gepraat." Ik bedank de student voor haar vertrouwen

Dat je dan maar eens de kelderkast opruimt, al die aanbiedingen van 1+1 gratis -die je écht niet kon laten gaan- bij elkaar zet, en er dan achter komt dat je een Kruidvatfiliaal kunt openen...

Filmpje zonder woorden

(hoewel... Wanneer het filmpje, TERWIJL ik het hier aan het plaatsen ben, tegelijkertijd opeens op TV komt die op de achtergrond aan staat, moet ik dat echt even kwijt. Spooky!)

Als ik opmerk "ik snap er geen jota van", vraagt een collega zich hardop af wat een 'jota' eigenlijk is. Wikipedia vertelt ons binnen 0,44 seconden, dat het de tiende -en tevens kleinste- letter van het Hebreeuwse alfabet is. Oh wat houd ik toch van internet

Een echte ontmoeting laat sporen na

Afgelopen week heb ik veel opgeruimd en heel veel weggegooid. De post van mijn moeder, die ik tijdens mijn leven van haar heb gekregen, bewaar ik. Het zegt zoveel over haar. Over ons. Zelf noemde ze haar handschrift 'hanepoten', bij mij brengt het nog altijd een glimlach

Klik op de afbeelding voor een vergroting