Omdat ik afval zo zuiver mogelijk scheid, trek ik de spiraal uit een A4 schrijfblok dat weg kan. Wat een end... Ik kan er niks aan doen, maar mijn hersenen willen weten hoe lang dat end is. Vanzelfsprekend totaal nutteloze kennis, maar ik vind het leuk.

2.20 meter  

Tot nu toe was ik niet heel enthousiast over Zomergasten dit seizoen. Maar wat een prachtige avond bracht psychiater Damiaan Denys. Hij had me al te pakken in de eerste minuten: "Voor mij is een gezond iemand die lijdt, die recht heeft op lijden en daarmee om kan gaan" 

Vroeg in de avond verandert de kleur van mijn huiskamer. Buiten een prachtige lucht

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Cartoons met een politieke lading teken ik bijna nooit, laat staan dat ik ze deel. Toch zette ik deze cartoon op Facebook. Als tegengeluid tegen de voor mij verwerpelijke teksten over mensenlevens. Wat ben ik blij dat ik als kind zag hoe mijn moeder altijd de deur opendeed, met haar hart erbij

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Kleur bekennen voelt spannend. Als ik meer rechtop sta, sta ik meer oprecht

Tussen die miljoenen filmpjes op youtube kom ik er heel af en toe een tegen, waar ik naar kan blijven kijken, en telkens opnieuw bij moet lachen

Met een student bespreek ik eventuele begeleiding bij fikse problematiek in de thuissituatie. De student haast zich te zeggen dat ze niet met iemand wil praten. "Ja, behalve met jou, want jij laat je tenminste niet om de tuin leiden"

Vanmiddag een enorme groep collega's weer ontmoet na de vakantie. Hoewel ik bij veel collega's blij was ze weer te zien, is een grote groep niet zo mijn ding. Het nadien koken met twee van hen, was vertrouwder. De verbondenheid voelt bijzonder

Laatste dag voordat morgen het schooljaar echt begint. Ik ben onrustig, zie ertegen op. Dus houd ik me vast aan de filosofie van deze blog. Geen grote geluksmomenten, maar kleine dingen om even van te genieten: De rest van de bos bloemen was al uitgebloeid

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Van de week dacht ik een huisdier te hebben gekregen. Sinds vandaag denk ik dat ik mantelzorger ben geworden... Heel de dag zit merelmevrouw in mijn tuin, en als ik er ben, vlak bij mij. Ze is gretig bij eten, wast zich onder de sproeier die ik voor haar aan zet, en hipt in het rond. Ik vermoed dat ze niet kan vliegen, dus ik ga morgen even een PGB aanvragen

Met M&M zomaar opeens naar de buitenfilm bij Natlab op Strijp S geweest. Fantastisch concept, geweldige sfeer en intense film: Whiplash. Stoeltje, kussentje, dekentje en een avond vol vertier

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een vriendin helpt me met 'ontkruiden' van de voortuin. Daar hoort een toepasselijk tussendoortje bij

Lunch bij iemand die ik nog niet zo lang ken, maar met wie het in onze eerste ontmoeting direct klikte. Het gesprek is moeiteloos, en daardoor de tijd altijd te kort. Maar het klopt

Ik blijf ervan genieten dat merelmevrouw echt elke dag een nootje komt halen, in alle rust, en steeds dichterbij durft te komen. De mezen hebben inmiddels ook door dat er dagelijks wat te halen valt

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Natuurlijk vind ik het fijner als het mooi weer is, maar ik vermaak me wel. Herfstvakantie it is... Fleecedeken: check. Sloffen en sportbroek: check. Warme chocomel: check

Momenteel draait er een prachtige serie bij BNN: the School. In de uitzending van vandaag werd ik geraakt. De directeur vertelde oprecht geëmotioneerd, hoe erg hij het vond dat hij een leerling niet had weten te motiveren om zijn school af te maken. Dat is werkelijk hart voor onderwijs hebben

Wat een mooie formule op Festival Boulevard in 's-Hertogenbosch. Bij zomaargasten een ter plekke geïmproviseerd interview met Clazien, met instant opgezochte achtergrondbeelden, én het terloops genoemde, en een minuut later ingestarte lied 'Wek mijn zachtheid weer'

Wat is het bij de platycodon (ballonklokje) toch mooi dat in één beeld elk ontwikkelingsstadium van de bloem te zien is: knop, ballonnetje zonder kleur, ballonnetje met kleur, half open en volle bloem

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ondanks een beschadigde SD-kaart, doormidden gebroken lens en een haperend lijf, ben ik weer tevreden met mijn fotoserie van mijn week Charme, die nu online staat

Een mooi inzicht. Om uit de wervelstorm in het oog van de orkaan te belanden, moet ik durven stoppen met vechten. Een hand vastpakken van iemand die de rust al gevonden heeft, en met diegene delen wat mij bezighoudt, helpt

Zo na een week weg te zijn geweest, dacht ik dat de merel (van 22 juli) onze dagelijkse ontmoeting vergeten zou zijn. Niets is minder waar. Ze komt me bijna binnen halen, en als ik ons ritueel weer oppak, eet ze bijna uit mijn hand. Helemaal is nog een beetje eng, maar dat komt nog wel

Wat is het na een week kamperen fijn om niet naar het sanitair te hoeven lopen, maar gewoon onder mijn eigen douche te kunnen stappen, zonder geklooi met haakjes, muntjes en verlopende waterdruk

Bij het inpakken op Charme hoor ik een aantal mensen verzuchten dat de vakantiewas er weer aankomt. Ik vind het heerlijk. Heel het huis ruikt lekker. Alles schoon, afsluiten en opnieuw beginnen

Worst nightmare van een fotograaf: camera kapot. Niet zomaar, maar lens doormidden. Bij het avondvuur begint de beheerder met "de mooiste foto's op onze site zijn ongetwijfeld van Els, en laat haar camera nu kapot zijn." Vervolgens legt hij uit dat heel de avond een pot op de bar zal staan waarin een bijdrage kan worden gedaan voor een nieuwe camera. Ik ben diep geroerd

Tien maanden per jaar is het terrein van Charme van de natuur. Twee maanden laat de natuur ons toe op het landgoed. De muisjes genieten ervan

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Oké, een naamstempel had ik stiekem al. Maar wat is er mooier dan er eentje zelf te maken op Charme, met als blokje een stukje stam van een boom op het terrein

Ik neem deel aan een schrijfworkshop. We schrijven in duo's over levensverhalen van de ander, in de stijl van Humans of New York. Yvonne en ik delen kwetsbare verhalen met elkaar. Het past. Met diegene, op dat moment, in die omgeving. Het is een ontroerende dag

Een ietwat vervreemdende, maar prachtige voorstelling met als titel: "Je andere gezicht"

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik rijd op zwarte zaterdag naar Frankrijk. Rond lunchtijd staat er bijna negenhonderd kilometer file. De route die ik heb gekozen is iets verder dan rechtstreeks, maar poeh poeh, wat is het druk...