Dat de student -die ik intensief heb begeleid- direct na haar mondelinge examen mij appt om te laten weten dat ze geslaagd is, vind ik bijzonder. Zij vindt het bijzonder dat ik haar direct bel om haar te feliciteren en te vertellen hoe trots ik op haar ben. Mooi, die verbinding 

Tien jaar een vaste kamer op mijn werk. Na de zomer zullen er enkel nog flexplekken zijn, iets met een kantoorweiland ofzo. Vandaag nog even kunnen genieten van mijn veilige thuishaven, mijn kamergenoten, mijn oase van mensen die nèt iets beter weten hoe het werkelijk met me gaat, dan de rest. Kamer 24.10 was écht de leukste kamer van FHMG

De laatste loodjes van het schooljaar vallen me zwaar. Dus jiehaaa, mezelf een kilo kersen cadeau gedaan

Ik spreek een student die boos is op een collega, en mij het gevoel geeft dat ik zou moeten beamen dat dit terecht is. Ik ben tevreden als ik bemerk dat ik uit de strijd kan blijven. Ik geef aan de frustratie te zien en deze vervelend voor de student te vinden. Ik bespreek welke acties ingezet kunnen worden. Terugkijkend op het gesprek zegt de student zich gehoord te voelen. Buiten de strijd om doel bereikt. En dus tevreden

Op een wat chagrijnige zondag, was het heel fijn om dit filmpje tegen te komen. Dat Zweeds is echt niet zo moeilijk blijkt

Mooie meloen match. Cantaloupe en Piel de Sapo

Op de vroege ochtend. Heerlijk zennn

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Whaa, ik kan weer ademen zonder pijn. Het verschil tussen een verschoven wervel en een teruggezette, is écht een hele wereld. **slaakt een opgeluchte -bijna pijnloze- zucht**

Als het korte lontje er mag zijn, wordt het vanzelf langer

Vandaag had ik een gesprek met iemand die behoort tot de anderen. Dan komt er veel ruimte en krijgen gedachten rustig de tijd om hun eigen weg te gaan

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Tijdens de herdenking van de slachtoffers van de aanslag op een gaybar, in Orlando, verscheen er een regenboog. Er is meer tussen hemel en aarde

Oooh, het blijft spannend, maar toch ook leuk. Mijn nieuwe blog voor mijn werkgever Fontys is gepubliceerd. Werken in het onderwijs is zo mooi

Open dag post-HBO opleiding tot psychomotorisch kindertherapeut. Nog veel beren op de weg, maar daar tussendoor zie ik in de verte wel iets lonken

Smoothietime!!

Zo aan het einde van het schooljaar zijn 36 dagen in een vingerknip voorbij. Gelukkig kan ik me van elke dag nog één moment herinneren

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik houd ervan: contextgebonden marketing. Je moet er maar op komen...

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Aangeven wanneer iets dringend is, is niet mijn sterkste kant. Bijzonder dat de assistente van de fysiotherapiepraktijk duidelijk weet wie ze aan de telefoon heeft, en mij laat in de middag nog inplant, want "als jij belt is het echt nodig." De onwillige rib is niet veel losser, maar de pijn is minder. Pfuuw

Op de fiets naar huis nader ik een oudere man, die druk kijkend op zijn (smart?)phone, van links naar rechts op het smalle fietspad slingert. Ik geef een beschaafd belletje. Geen reactie. Dan geef ik een flinke rinkel, en als de man uiteindelijk zijn kant van het pad opzoekt, zeg ik hardop in het voorbijgaan: "Tut, tut, tut, die jeugd van tegenwoordig..." Geen idee of hij het oppikte, of wat zijn reactie was, maar ik had in mezelf veel lol

Wanneer ik mijn compilatie van tien jaar fotografie op Charme (of: ode aan een camera) publiceer, krijg ik veel reacties. Van één van die reacties word ik heel stil. Een theaterdocent schrijft: "Je legt niet vast hoe het eruit ziet, maar hoe het voelt"

De eerste kersen van dit jaar. Mmm

Voor het eerst in mijn leven gepokerd. Met de historische 'buy-in' van maar liefst €2,50... Maar hé, daar maakte ik wel in een paar uurtjes €4,00 van. Bovenal was het een gezellige avond, dat was fijn

Toen ik studeerde, waren we vaste klanten bij ijssalon Bastani. Een bolletje ijs kostte toentertijd fl. 0,55. Nu is dat € 1,10. Belachelijke prijzen natuurlijk, maar de zon schijnt, en zo nu en dan moet je jezelf kietelen

Zeg eh... ahum... Waar blijft mijn noot?

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mooi hoe één vraag een gesprek kan doen kantelen. Ik spreek een student, die ogenschijnlijk onaangedaan haar heftige verhaal vertelt. Ze wordt moe van alle mensen die haar vertellen dat zij hulpverlening nodig heeft. Mijn simpele vraag: "Waar heb je behoefte aan?" doet veel tranen stromen. Die had nog niemand aan haar gesteld. Het brengt een zucht, ook bij mij

Gelukkig is er vlak bij mijn tandarts, waar ik ruim twintig minuten te vroeg ben, een parkje met veel gras. En is het al vroeg boven de twintig graden. Ik vermaak me wel

27 Mei schreef ik over de student die mij vroeg haar speld op te spelden bij de diploma-uitreiking. Omdat achter die 150x150 pixEls een verhaal schuilging, schreef ik er mijn nieuwe blog voor Fontys over

Mijn neef van twintig en ik delen eenzelfde voorliefde voor taal. Uit zijn lijst van vijftig mooiste Engelse woorden, kies ik dezelfde favoriet: 'discombobulated'. Prachtig. Het betekent zoiets als 'in de war schoppen'. Hmmpf... let's stick with discombobulated

Kunstenaar Kent Rogowski kwam er achter dat puzzels van eenzelfde fabrikant allemaal op dezelfde manier gesneden zijn. Hij maakt hiervan kunst, door meerdere puzzels door elkaar tot één beeld te maken. Ik vind het niet mooi, maar de ontdekking vind ik wel prachtig

Met een collega die veel voor mij betekent, geluncht bij het Natlab. Met elkaar afgesproken om dit te blijven doen, ook als ze vanaf volgend schooljaar weg is. Dat is mooi: een traditie niet laten ontstaan, maar zelf vastleggen

YAHTZEE!!!