Ik houd van logo's. Zeker logo's die pas 'op het tweede oog' iets in zich hebben wat eerder niet opviel. Zoals dit logo van Sun Microsystems.

Voor vijftig van deze verborgen betekenissen in logo's klik je hier

Vandaag was de eerste dag dat ik een sprankje vertrouwen voelde dat ik Charme wel kan halen. Nog veel last van mijn rug, maar ik heb nog vijf dagen. Een sprankje vertrouwen heeft in elk geval een belofte in zich

Ik houd er wel van, seksistische humor

(toiletdeuren ergens in de VS)

In de avond nog prachtige luchten boven mij

Klik op de afbeelding voor een vergroting

De fysio wijst me er op dat ik me wellicht ziek moet melden. Hoewel ik ervan uit ga dat mijn baas zijn mail niet leest tijdens de vakantie, stuur ik toch een berichtje. Binnen het uur belt hij me, om aan te geven hoe vervelend hij het voor me vindt dat ik uitgeschakeld ben, zo net in de vakantie. Zijn betrokkenheid raakt me en doet me erg goed

Ik probeer het altijd te vermijden, maar vandaag is een dag dat de filosofie van deze 150x150 pixels echt even niet opgaat. Mijn rug ging vanochtend helemaal mis, waardoor ik amper kan lopen. Dat is, nu ik zo naar mijn vakantie heb toegeleefd, erg overweldigend. Morgen weer fysio en nieuwe poging  

Mijn rug trok zich weinig aan van de verwennerij van gisteren: daar ging ik vanochtend zomaar doorheen. Wat ontzettend fijn dat de assistente van de fysiotherapiepraktijk, de gemaakte afspraak voor morgen, even later annuleert omdat ik vanavond al terecht kan bij een reddende engel. De behandeling haalt de ergste ellende ervan af, zodat die rug niet teveel invloed heeft op mijn vakantie 

Nu de vakantierust indaalt, merk ik pas hoeveel ik van mezelf gevergd heb de afgelopen weken. Dus als ik boodschappen doe, bedenk ik dat ik dat lijf eens lekker ga verwennen: ik koop witte eierkoeken, een Port Salut-kaasje, pistoletjes, kersen en een meloen. Genieten is het devies vandaag

Aan een zee van tijd is het goed toeven

Nog eenmaal 36 dagen en dan is project X 4.0 voltooid. Ik ga nadenken of ik per jaar blijf verlengen, of dat ik er maar in één keer project X 10.0 van maak...

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mijn nichtje stuurt me een berichtje waarvan ik moet huilen. Wat staat ze op een mooie manier in het leven. Ingewikkeld voor zichzelf, maar mooi. En wat een rijkdom om daarover met haar te filosoferen

Een cyberaanval van spamreacties op mijn Fontys blogs, maakt dat ik mijn mailbox met geen mogelijkheid leeg krijg. Maar ik heb nu toch echt vakantie. Als die spam in dit tempo doorgaat, heb ik over vier weken meer dan tweeduizend mails weg te werken... Maar goed, eerst vakantie!

Terwijl ik nog volop aan het werk zou moeten zijn, staat geloof ik alles al in vakantiemodus: laptop vergeten mee te nemen, accu fiets vergeten op te laden, tank van de auto meer dan leeg. De sushi en de zomerboom met Theo maken een boel goed

We hadden elkaar ruim vijftien jaar niet gezien. En toch was er weinig veranderd. Dat zegt veel over de tijd van toen

Ultiem zomerdrankje gaat uit het assortiment. Mijn neef(je) regelt even een goede deal voor mij, bij de supermarkt waar hij teamleider is. Zo lief

Het FNI heeft me benaderd met de vraag of ik mijn blog over de speld met het gouden randje, wil bewerken voor publicatie door hen. Poeh... Voor mijn gevoel lijkt het ineens alsof ik -wanneer ik akkoord ga- niet alleen rechtop in het maaiveld sta, maar daarbij ook een partijtje ga staan zwaaien. Weet nog niet zo goed wat ik daarvan vind. Maar het doet in ieder geval wel wat met me

Diploma-uitreiking van onze opleiding tot verpleegkundige. Wat bijzonder om van een aantal studenten te horen wat ik tijdens hun opleiding voor hen heb betekend. Mooie bloemen gekregen, een pen, lieve kaartjes, en een prachtig engeltje

Wauw

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een ochtend lang, van zeven toetsen de statistieken geïnterpreteerd, cesuren uitgerekend, analyses gedaan, nieuwsberichten gepubliceerd, naalden gezocht in bergen naalden. Verrekte hard gewerkt, en daarmee binnen de vereiste tien werkdagen honderden resultaten vastgesteld. Dat stemt tevreden

Vanwege een verbouwing op het werk, kamperen we in een gebouw op het TU-terrein, waar collega's tegenkomen een kwestie van toeval of lot geworden is. Dit is niet echt 'compattible' met mijn worsteling om het vol te houden. Dan is het fijn als opeens mijn leidinggevende voorbij loopt en net als anders "COOLUUUUH" roept, en ik, net als anders, "JANSONIUUUUUS" terug kan roepen

De student over wie mijn blog Een speld met een gouden randje gaat, laat weten dat ze deze aan haar ouders heeft laten lezen. Zij kregen tranen in hun ogen. Jeetje...

Lastig dagje... Eindelijk mooi weer, ben ik snotverkouden. Mok kapot laten vallen, elleboog gestoten. Zo'n dag. Daarom leek het me wel een goed idee om dit t-shirt te bestellen. Toch een beetje lol

Jouw volkje heeft het niet altijd makkelijk, maar doet het goed. No worries

Poeh. Weekend. Daar ben ik aan toe. Even goed inluiden dan maar

Zomaar, op één dag, uit verschillende hoeken lieve berichtjes, die me stuk voor stuk raken. Het mooie is dat ze alle drie voortvloeien uit iets dat ooit in de kern vervelend of moeilijk was. De herinnering daaraan zit in mijn hoofd. De waarde die er nu nog uit voortkomt, in mijn hart

Halverwege de studiedag vindt een collega geprinte briefjes in haar tas. "Goh! Ik was eigenlijk best goed voorbereid. Ik kom er alleen iets te laat achter..."

De deeltijdstudent die ik spreek, verzucht halverwege het gesprek dat ze blij is dat ik haar niet meteen vertel dat zij hulpverlening nodig heeft. Aan het einde van het gesprek benoemt zij dat ze wellicht het beste richting hulpverlening kan gaan. Dat vind ik zo mooi: het antwoord zit altijd in de mens verscholen. Bijzonder als dit komt bovendrijven

Alweer een afscheidscadeautje maken. Niet fijn en toch ook wel, omdat ik de waarde die iemand heeft gehad voor mij, in woorden giet en daarmee zo duidelijk wordt

Soms kan ik de zorg nog erg missen. Bij mijn nieuwe blog voor Fontys, kan ik het gevoel van toen nog helemaal oproepen. Wat was het intens en bijzonder

Soms zijn er mensen die, ondanks tijd en afstand, in mijn hart zijn blijven plakken. Wat mailtjes over en weer laat me dat weer even extra voelen en dat ontroert

"[...] want weet je wat het mooie is? Om te onthouden wat iemand voor je heeft betekend, heb je geen grammetje hersens nodig, want die herinnering zit niet in je hoofd maar in je hart"

Uit deze fabel