Het dreigde een suffe zondag te worden. Gelukkig appte een vriendin of ze langs kon komen voor thee. Dat werd een fijn gesprek. Zoals altijd

Al twee keer eerder had ik gemeld, dat bij het diepvriesfruit de doosjes ananas één bonk plakkerige zooi waren, waar ik niets van los kreeg. Vandaag bleek dat nog steeds zo, en nu stond aan de balie geen jongmens maar een wat oudere dame, die van wanten bleek te weten. Ze ging direct kijken, kwam met de bonk terug en bood aan dat ik alle doosjes gratis mocht meenemen! Dat was wat veel van het goede, maar ik was blij met twee doosjes voor nop

In de categorie Vrijpostige Vragen op Vrijdag, deze vrijdag: "Mag ik aan jouw frotje trekken?"

Telefonisch contact met de revalidatiearts. Hij is in het woud van gezondheidszorginstellingen en -mensen een welkome uitzondering op wat tegenwoordig de standaard lijkt te zijn. Hij kan niet veel voor me doen, wat hij bijna verontschuldigend aangeeft. Dat ik me door hem gehoord voel betekent al veel. En hij is grappig, dat helpt ook een boel

Merelmeneer had ik al vier weken niet gezien. Vanochtend vroeg ging ik gigantisch door mijn rug, en in alle pijn en ellende stond ik in de keuken en zei in mezelf: "Nu zou het echt helpen als merelmeneer zou verschijnen." Nog geen vijf minuten daarna landt hij voor de keukendeur. Zo bizar... Met een kaal, wit koppie en schichtiger dan ooit. Maar hij was er, at uit mijn hand en bleef me even aan zitten kijken. Zo bizar

Vandaag raakte ik -zonder dat ik er erg in had- bijna een collega met het snoer dat ik aan het oprollen was. Zij wees me daar op. Toen heb ik mijn latente excuses aangeboden

Zo, die moeten wel verrèkte lekker zijn, voor die prijs...

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een handjevol leven

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Snoer van de stofzuiger, per ongeluk zo op de grond gevallen

Een waardevol gesprek met iemand die zicht heeft op hoe de wereld bij mij binnenkomt, de verwerking hiervan en de gevolgen in het alledaagse leven. Ik voel me begrepen en verstaan

In de ochtend werkte ik aan een toetsvraag over de Glasgow comaschaal, ook wel EMV-score, die de mate van bewustzijn bepaalt. Hoe wonderlijk is het dan, dat ik vanmiddag in de supermarkt een bewusteloze medewerker aantref, bij wie ik die score direct in praktijk kan brengen... Synchronicity. Het viel gelukkig allemaal wel mee. Dame met een zak diepvrieserwten tegen de bult op haar hoofd, in goede handen achtergelaten

Met een collega spreek ik over een student met een heftige geschiedenis, die ik in begeleiding heb. Hij benoemt dat ik "het met zulke studenten zo goed doe." Dat raakt me. Mooi dat hij het uitspreekt en bijzonder om te horen

Mooie gesprekken met een aantal collega's, waarin de diepte niet geschuwd werd. Dat was een bijzondere avond

Weer zo'n zin uit een mail van een student die mij diep raakt en ontroert: "Ik vind het zo fijn dat ik de ruimte voel om mij te uiten naar u. Dat geeft mij soms precies dat stukje rust wat ik nodig heb"

Als ik op Facebook, in een besloten bulletjournal-groep, een foto plaats van een door mij getekend minimandalaatje, word ik nogal overdonderd door de 180 likes. Ik weet niet eens of ik dat leuk vind. Ik oefen echt met meer delen, maar blijf het ongemakkelijk vinden om 'bewondering te oogsten' voor iets dat voor mij zo natuurlijk voelt

Hoe trots kan een tante zijn, op een nichtje dat vijf jaar geleden besloot dat ze profvoetballer ging worden, alle criticasters het nakijken gaf, en dat vandaag in de basis stond in de eredivisie, negentig minuten speelde en na afloop in een interview moeiteloos de vraag over haar eigen doelpunt relativeerde? Heel trots. Apetrots. Zo trots dat ik ervan moest huilen. Ik spel het nog even: T.R.O.T.S.

Zo heerlijk dat gesprekken die werkelijk nèrgens over gaan, zo waardevol kunnen zijn, zolang je ze maar met de goede mensen voert

De man zei tegen mij: "Je hebt zesduizend tikken gehad."

PS Gelukkig was de man fysiotherapeut en had hij me zojuist een behandeling met shockwave gegeven

Zomaar midden op mijn stoep. Een aarbei(tje)!

Een collega zei tegen mij: "Het leven is totaal zinloos zonder jou." Ik smolt ter plekke

Soms bestaat verwondering uit het fijne gevoel na veel gedoe. Vandaag moest ik naar de huisarts, medicatie bijbestellen in het ziekenhuis en een telefonische afspraak regelen met de revalidatiearts. Ik moest in dat geheel vier keer herhalen dat mijn verzoek echt klopte, ik werd niet geloofd, twee processen konden geen doorgang vinden vanwege regels en ik moest zelf uitleggen dat er wel degelijk een dbc geopend was. Uiteindelijk was alles geregeld. Dat gevoel. Daarna. Verwondering

Vanavond was Het beste voor Kees weer op tv. Ik bedacht nog dat ik niet zou kijken, maar toch werd ik weer getroffen door het trieste en tegelijkertijd bijna lachwekkende van deze documentaire. Dat Kees zijn eigen proefwerken Japans maakt en zichzelf dan een 10 geeft, blijft geweldig

Ik fiets langs weilanden waar gemaaid wordt. Die geur... Die zou ik zeker ruiken in Amortentia

Vroeg in de ochtend ga ik flink door mijn rug. Ik neem extra medicatie zodat ik toch enigszins rechtop kan gaan werken. Op het werk vindt men mij opvallend druk. Ontkennen heeft weinig nut, en ik bedenk dat het wel door die pillen zal komen. Het voelde een beetje zoals in dit filmpje. LOL

Work in progress: logo aan het ontwerpen

Ik geef bijles wiskunde aan mijn buurjongen. Over merkwaardige producten. Nou, die dingen doen hun naam eer aan... **trekt wenkbrauw op**

Ik fietste in een enorme stortbui naar huis, waardoor ik binnen vijfhonderd meter door en door nat was. Het vreemde was dat de zon bleef schijnen, waardoor ik van voren koude regen tegemoet reed en ik van achteren verwarmd werd door de zon. Wonderlijk

Als ik een, op het oog eenvoudig, mailtje typ over mijn beperkte inzet voor een werkgroep waar ik al lang lid van ben, vanwege mijn fysieke klachten, raakt me dat onverwacht heftig. Mijn leidinggevende reageert met: "Helder Els. Goed gedaan. Kostte het moeite? Of ervaar je opluchting?" Hij voelt aan welk gewicht zo'n simpel mailtje kan hebben

Dan loop je toch met een glimlach een endje om?

Omdat er suiker in zit, gun ik het mezelf slechts zo nu en dan, maar dan is dit drankje ook wel extra lekker: Finley spritz. Bloedsinaasappel on the rocks. Even genieten