Er zijn dagen waarop ik denk dat niets in aanmerking komt voor 150x150 pixEls. Dan moet ik diep, diep nadenken. En dan komt er ook vandaag iets bovendrijven. Toen ik stond te strijken, vond ik de geur van de was zo fijn

Een stageplaats vinden voor mijn PMKT-opleiding is geen sinecure. Na veel afwijzingen vandaag het bericht dat ik van harte welkom ben in een praktijk van iemand met wie ik lang geleden een mooie ontmoeting had. Nog even duimen dat de opleiding de plaats goedkeurt, maar voorlopig kies ik ervoor blij te zijn hiermee 

Ik blijf het bijzonder vinden: studenten die lang nadat ik ze gezien en begeleid heb, nog mailtjes sturen. Vandaag een berichtje van een student die twee niveaus in één behaalde tijdens stage. "Ik dacht dat u het vast fijn zou vinden om dit nieuws te horen!" Dat vind ik zeker fijn. Hartstikke fijn

Zo nu en dan mag ik mijn nichtje Emma fotograferen, die nog altijd streeft naar een plaats in het Nederlandse dameselftal. Ik heb bewondering voor haar ambitie en de manier waarop zij daarmee om gaat

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik eet niet vaak chips, maar vandaag had ik een 'IK.MOET.NU.CHIPS-momentje'. Daar haalde ik zelfs mijn fiets nog voor van stal. Het was de moeite waard

Het leukste moment van de dag blijkt een nogal dubieuze vraag te zijn. Als deze gesteld wordt tijdens de lunch, merken twee collega's al op dat die zeker wel in mijn pixels gaat verschijnen. Mmm... Nou oke.

"Is dat jouw vinger vinger?"

Wauw. Bij dit bedrijf maken ze sieraden gebaseerd op de wetenschap. Zo zijn er kettinkjes met het elektrische geleidingssysteem van het hart, rode bloedcellen en het West-Nijl virus (van deze laatste ontgaat mij de emotionele waarde; esthetisch gezien is het wel een mooi ding)

Mijn eerste afspraak op het werk is pas om 13.00 uur. Daarom draai ik me nog een keer lekker om als de wekker gaat, en nog een keer, en nog een...

Ik zou het bijna vergeten; mijn nieuwjaarskaart voor 2018 is nu toch wel echt door iedereen aan elkaar geklikt

Klik op de afbeelding voor een vergroting 

Een student die ik intensief heb begeleid, vraagt me om haar verpleegkundespeld op te spelden bij de diploma-uitreiking in februari. Dat te mogen doen, raakt me keer op keer. In de mail die ze mij stuurt schrijft ze: "Maar nog het meest wil ik je enorm bedanken voor het feit dat ik me zo gehoord heb gevoeld bij je, je bent er altijd écht voor me geweest." Dat is het mooiste dat ik van studenten kan horen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Tijdens de lesdag van mijn opleiding PMKT doen we een oefening met een springtouw, over vertrouwen en afstemmen. Ik zie medestudenten worstelen, terwijl ik met mijn maatje in alle rust, zonder dat we praten, onder het draaiende touw doorloop. Als even later de docent aangeeft dat wij zo enorm afgestemd zijn, voelt dat als een compliment

Ik heb geen beste dag. Wat is het dan fijn dat een van de vaste mannen laat blijken dat hij dat wel in de gaten heeft, zonder er een heel gesprek aan te wijden

Ik had totáál niet in de gaten hoe erg de storm was, toen ik op de fiets naar het ziekenhuis op en neer ging. Dat heb ik geweten. Op de terugweg twee keer van de weg geblazen, stukken gelopen en tientallen omgewaaide bomen gezien. Ik kwam heelhuids thuis gelukkig

Met ons team studentconsulenten een escaperoom gedaan. Voor mij de eerste keer. We kwamen er binnen het uur uit. Ingenieuze opdrachten, spekkie naar mijn bekkie

Afgelopen weken was ik al vaak nat geregend, dus toen ik vanochtend wakker werd terwijl het buiten met bakken naar beneden kwam, moest ik wel even slikken. Maar vandaag had ik een beetje geluk aan mijn zijde. Ik fietste precies in een 'droge bui' naar mijn werk

Mijn vaste fysiotherapeute was ruim een jaar uit de running. Degene bij wie ik dat jaar kwam, heeft het super gedaan. En toch was ik vandaag zo blij weer door mijn vaste therapeute behandeld te worden. Dat voelde heel vertrouwd en een beetje als thuiskomen

Waarom ik altijd mijn bonnetjes nakijk? Omdat ik in één week €8,45 bespaar/verdien... Door niet meegenomen '1+1-gratis-aanbiedingen', "oh ik verstond iets heel anders", een broodje van €0,29 aangeslagen voor een kilo appels van €2,29, en verkeerd geprijsde artikelen. Als dat elke week zo zou gaan, maakt dat €439,40 in een jaar. Da's best de moeite

Het is weer een allegaartje. Via wichtelen naar medewerker van de winter, met Elmo en rechtevenredige vergelijkingen tot het ineenstorten van mijn bibliotheekparadigma. Een allegaartje van mijn leven

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Tienduizend kilometer... TIENDUIZEND kilometer... Ik heb een kwart van de evenaar gefietst, in iets meer dan twee jaar. Ik geef mezelf een schouderklopje

Experimenteren met nieuwe technieken. Stempelen met een plakkende inkt, embossingpowder daarover heen, en het poeder dat blijft plakken verhitten, waardoor het smelt en zich aan de ondergrond hecht

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Omdat het -gezien de ontwikkelingen met mijn rug- onzeker is of ik het stagejaar van mijn opleiding PMKT kan gaan doen, heb ik via de mail contact met mijn opleidingscoach. Ik krijg een zeer betrokken bericht, met daarin een zin waarvan ik een beetje moet blozen: "Ik zie in jou een krachtige en prachtige therapeut"

Mijn to-do-list was buitensporig lang geworden. Ik bedacht dat ik al die dingen -waaronder veel vervelende- dan maar op één dag allemaal zou uitvoeren. Op twee dingen na is dat gelukt, en van die twee was er eentje niet eens mijn tekortkoming: het was simpelweg nog niet gearriveerd. Behoorlijk trots op mezelf

Bij het filmfestival in Cannes won Visages, villages een Œil d'or voor beste documentaire. Ik zag hem vandaag, en ik keek naar de mooiste film die ik in lange tijd gezien heb. Ik heb hardop gelachen, en werd tegelijkertijd ontroerd. Een prachtig en poëtisch beeld over verbinding en de schoonheid van het gewone  

"Told you so"
_____________

Sincerely, your intuition

Het was een beetje hoog, maar iemand in Utrecht hangt zijn was op als een regenboog

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een mooi gesprek, linzensalade met koolraap, en rabarberlimonade. Even genieten

150x150 pixEls gaat over verwondering. Met twee studiegenoten sprak ik af in de bibliotheek van Eindhoven om samen te studeren. Mijn 'bibliotheekparadigma' bestond nog uit serene rust, tot-stilte-manende-bibliothecaressen en het geritsel van blaadjes. We belandden in een evenementenhal met café, schreeuwende kinderen en betaald toilet. Als dat geen verwondering was...

De kleur van onze thee verbeeldt hoezeer we van elkaar verschillen, en toch al vijfentwintig jaar vriendschap.  Warme vriendschap

Ik geef mijn buurjongen van dertien bijles wiskunde. Poeh... dat is wel weer even graven, immers dèrtig jaar geleden dat ik zelf dat vak had. Maar wiskunde op niveau 2vwo blijkt net zoiets als fietsen, hoewel ik de eerste tien minuten de fiets niet eens herken, laat staan dat ik er weer zo op kan wegfietsen

Geen grootse daden op de eerste dag van 2018. Laatste ringen van mijn mood mandala voor december getekend. Haalde me op het allerlaatst nog een monnikenwerk op de hals; daardoor werd het bijna meditatief en dat was wel prima

Klik op de afbeelding voor een vergroting