Zomaar, boven mijn achtertuin. Magisch

Mijn overtuiging om geen dieren te doden, werd vanavond danig op de proef gesteld, toen deze jongen vrolijk de huiskamer kwam binnenwandelen. Met een spanwijdte van ruim acht centimeter (!!), paste hij amper onder het drinkglas. Overtuiging nageleefd, maar: brrrr

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik was helemaal niet van plan om de eerste zomergasten te kijken. Toch schakelde ik in de eerste tien minuten in, en werd op één of andere manier gegrepen door de voor mij totaal onbekende Romana Vrede. Intrigerend hoe zij de, door de maatschappij bepaalde, grens tussen kunst en afwijkend gedrag bekijkt en onderzoekt

Het weer koud hebben

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

De voorspelde 'bloedmaan' heb ik niet gezien, maar vól dat 'ie was...

Vanochtend dacht ik: Ik zal het maar even opschrijven, voordat ik het vergeet als het 37 graden is. Ik kon het afvinken, amper, maar toch

Mijn nichtje speelt -ergens diep onder Antwerpen- voor het eerst zeventig minuten voor haar nieuwe Belgische eredivisieclub. Op de lange terugweg rijdt ze met mij mee, en verzucht ze dat ze het zo jammer vindt dat haar oma, mijn moeder, deze mijlpaal niet kan meemaken. Ik vind dat ook jammer. Doodzonde zelfs. Wat zou ze trots zijn

Ik krijg de hitte maar slecht verteerd, dus mijn dag was apathisch met weinig hoogtepunten. Dat zijn dagen waarop ik, vlak voor middernacht, buiten zittend héél blij kan zijn met het kleinste briesje

Mijn favoriete gebruiksvoorwerp dezer dagen: natte theedoek, in mijn nek

Wanneer ik -als het eindelijk wat afkoelt- buiten zit, terwijl de lucht oranje kleurt, komt merelmeneer op ongeveer een meter afstand op de stoep zitten. Daar blijft hij bijna een half uur zitten, terwijl we zo nu en dan wat wetenswaardigheden uitwisselen. Dat was gezellig

Waar

Eind jaren tachtig was het een sensatie: The Flying Doctors. Vaste prik op zaterdagavond, kijkcijferkanon. Ik miste geen aflevering. Nu wordt deze serie herhaald. Dus natúúrlijk kijk ik, want dat zal geweldig zijn. OOW MAAJ GOOHD... Ik kan nauwelijks woorden vinden voor deze blatante deceptie. Ja, één, en daarmee is alles gezegd: GAAP

Wát een verademing was dat zeg. Consult bij de revalidatiearts, met wie ik in 2011 voor het laatst sprak. Zeldzaam rustig, waarachtig en betrokken gesprek. Mijn gestage hoop als cliënt binnen de gezondheidszorg, de hoop op 'gehoord worden' werd ruim- ruimschoots behaald. Wát een verademing was dat zeg

Buiten de drukte van het werk, in alle rust bijgepraat met fijne collega. Dat was waardevol

De filosofie van 150x150 pixEls in haar meest zuivere vorm: vandaag at ik een heel lekkere nectarine

Bij mij binnen is het tot laat in de avond 28 graden. Als het buiten eindelijk wat afkoelt, ga ik in mijn ondergoed buiten zitten. Wat mijn achterburen daar eventueel van zouden kunnen vinden, doet er niet toe vind ik

Mijn oom en tante hadden niet echt op de sportkalender gekeken, toen zij hun gouden bruiloft planden. Dus kwamen mijn broer, nichtje, neef en ik, aan op de parkeerplaats, toen van de -bijna zeker meest epische- touretappe nog twee kilometer restte. Als mensen ons zagen aankomen, zullen ze zich zeker hebben afgevraagd waarom wij nog vijf minuten doodstil in de auto bleven zitten

Vandaag was ik in Laren. Daar liggen bergen herinneringen. Bijzonder dat de wanhopige en moedeloze onderop zijn komen te liggen, en de warme, goede herinneringen nu voornamelijk nog zichtbaar zijn

Enerverende 36 dagen. Ondanks dat ze niet makkelijk waren, toch bijna elke dag iets om me over te verwonderen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Er is een groot verschil tussen horen, luisteren en gehoord worden. Het is een groot goed wanneer dit samenkomt

Lege bladzijde in mijn bullet journal vullen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het blijft een mooie traditie: zomerboom met Theo. Ook nu weer waardevol gesprek bij fantastisch eten

Pas vroeg in de avond fiets ik van mijn werk naar huis. Ik heb een vest in mijn tas zitten, maar dat doe ik lekker niet aan, omdat ik mijn kippenvel zo fijn vind na weken van warmte

Al 25 jaar vriendschap en nog altijd geen moment zonder gespreksstof

In feite heb ik niks met wielrennen, dus waarom ik het gekeuvel van Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra over voor mij nutteloze weetjes over verzet en fietsgewicht, wetenswaardigheden over etappe 16 in 1986 en de eindeloze beelden van voor mij niet te onderscheiden helmen, op één of andere manier rustgevend vind, is mij een raadsel. Maar dat is het wel

Op het werk is het merkbaar dat iedereen snakt naar vakantie: veel mensen met korte lontjes. Het is fijn als ik dan met een vast groepje vertrouwde collega's, hierover slap kan ouweh**ren met een impulsinhibitie van nul. Dat maakt de stress hanteerbaar

Na twee dagen in verband met werk te laat voor vers brood, en dus wat oude sneeën moeten wegslikken, vandaag eindelijk kakelvers brood. Dat was lekker

Zoals alle jaren, zindert mijn werkplek in de laatste schoolweken van de stress. Korte lontjes, bergen mail, honderd vragen. Mijn sputterend lijf helpt niet echt mee. Ik praat eventjes met een vaste man, en we spuien bij elkaar onze hoeveelheid overgebleven tandvlees. Dan geven we elkaar een knuffel. Ik ga een stukje lichter verder

Er waren volop verklaringen. De mooiste was mildheid naar mezelf; vandaar een dagje offline, die ik dag later verklaar

Eerste mondelinge examens in een lange reeks, met collega dokter Jan. Omdat dit altijd een extra poging betreft, krijgen we meestal niet de hoogste hoogvliegers in het lokaal. Dan is het fantastisch als er ineens een student verschijnt, die bijna alles goed beantwoordt. Jammer dat een extra poging maximaal 'voldaan' mag krijgen. We verzekeren de student dat wij het een negen vinden

Ik heb heel weinig met voetbal, maar de penaltyseries op het WK zorgen zelfs bij mij voor spanning