Met een collega gelunchwandeld, lunchgewandeld, gewandelluncht... hoe dan ook, gewandeld rond de Karpendonkse Plas vlak bij het werk. Mooi weer en mooi gesprek. Filosoferen over levenslessen

Indrukwekkend. Alle biljoenen profielfoto's van facebookgebruikers op één site. Foto 1 is Mark Zuckerberg zelf. Of je je eigen foto kunt vinden....

Gewandeld en geluncht in een omgeving waar de herinneringen voor het oprapen liggen. En hoewel de periode waarin deze ontstonden, misschien wel de moeilijkste uit mijn leven was, zijn de herinneringen overwegend goed: aan bijzondere ontmoetingen, me gehoord voelen, overweldigende sneeuwlandschappen en doordringen tot de kern van het leven

De elfde 36 dagen. Project X 2.0 -en de reacties daarop- voelen goed

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Simon Baker in The Mentalist

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Ze zijn er weer, in mijn voortuin. Oranje klokjes

Moeizame dag met veel pijn. Patries tagt mij op Facebook: *Stuurt een knuffel aan Els Coolen*. Toch nog een glimlach 

Ik liep de hele dag aan mijn moeder te denken. Waarom weet ik niet precies, maar dat heb ik soms. Dan kan ik haar opeens erg missen

Me voorgenomen: douche poetsen / video werk monteren / afwasmachine uit- en inladen.

Gedaan: geen fluit.

Ik leer het nog wel eens

Na ruim een week nauwelijks slapen, vannacht -met wat hulp van het periodiek systeem- de klok rond geslapen. Daar bovenop vanmiddag nog eens drie uur op de bank in coma gelegen. Gaap, dat was nodig. En lekker. En nee, het stemmetje "zonde van de tijd" laat ik niet toe!

Met een collega ervoor gezorgd dat een student acuut ondersteuning krijgt. Dat is nodig ook. Ik ben de eerste tegen wie ze haar heftige verhaal vertelt. Wat een verdriet. Wat een vertrouwen in mij. Daar word ik klein van

Ik stuitte op een youtubefilmpje van mijn favoriete spelshow toen ik een jaar of tien, twaalf was. Cijfers en letters. Mijn hemel, dat vond ik toen echt spannend...

Wat heb ik toch een fantastische fysiotherapeut. Vanochtend zei hij "mijn doel is bereikt: ik heb je in één behandeling laten huilen en lachen." Hoe dan ook, hij heeft me wat gerustgesteld 

Ik kreeg een knuffel van een collega. Ze zei dat ik zo lekker rook. Waarschijnlijk rook ze "A vibrant burst of blood orange drenched in refreshing chilled vodka, infused with vine ripe tomato leaf which gives the effect of cut grass in central park" (DKNY eau de toilette women)

Hollandse luchten boven de sportvelden naast mijn werk

Vandaag gaat de filosofie van project X even overboord. Bij alles wat er al speelt, zijn de klachten die ik sinds mijn nekoperatie in 2011 niet meer heb gehad, in volle hevigheid terug. Opeens is de basis waarop ik loop weer flinterdun. Ik ben totaal uit het veld geslagen

Yep, you may call me crazy, maar ik word er rustig van: lijntjes trekken. Morgen inkleuren

In de les kijk ik met verpleegkundestudenten de documentaire Kom mij maar halen. Over Bart, die in de laatste dagen van zijn leven kiest voor palliatieve sedatie. Heftig, en ik zie een paar studenten emotioneel worden. Dat raakt mij ook. Bijzonder dat 18-jarigen dit met mij durven delen

Onderonsje met Patries. Terugdenken aan kipkrokantburgers, te heet gewassen handoeken, Flip de Fles en een handjevol leven in een vuilniszak. Ondanks alles mooie tijden

Al twaalf jaar geleden. Voor de nabestaanden waarschijnlijk als de dag van gister

Op mijn werk vind ik in mijn postvak een Happinez. Zonder briefje, zonder iets. Pas laat in de middag kom ik er achter van welke collega ik hem heb gekregen. Ik had het kunnen weten. Wat een cadeautje, in meerdere opzichten

Het gesprek ging over parkeerbonnen, reiskostenvergoeding, bureaucratie-ergernis, websites en cartoons. En oh ja... over het stoppen van medicatie, want het was een gesprek met een arts. Of beter: een gesprek van mens tot mens

Mijn nichtje (in het blauw, in sliding) vraagt of ik kom kijken bij haar voetbalwedstrijd in dames 1 bij haar nieuwe club. Natuurlijk. En ik zie mezelf zoals ik sportte: bloedfantiek, doorgaan tot het gaatje, de grens opzoeken met respect. Ik ben trots

Bij het zoeken naar fragmenten voor onderwijs over persoonsgerichte zorg, opnieuw de documentaire Jeroen Jeroen gekeken. Over wankel evenwicht, dwang en toenadering. Deze ga ik zeker gebruiken

In gesprek met mijn leidinggevende open kaart gespeeld. Het voelt spannend om me kwetsbaar op te stellen, maar vertellen hoe het écht gaat geeft ruimte. Er kwam geen oplossing, maar wel lucht. De nuancering tussen de vragen "kan ik zo verder" en "wil ik zo verder" bracht me van mijn stuk maar voelde waarachtig

Vandaag bezocht ik een toilet waarin chloor stond. Ik moet dan altijd direct denken aan de MAC waarde. In mijn eindexamen scheikunde stond een opgave waarin we de hoeveelheid vrijgekomen gas bij het plassen in een toilet met Cl, moesten vergelijken met de MAC waarde, en bepalen of dit schadelijk zou zijn. Little trip down periodic memory lane

Tafereeltje op mijn werk, zomaar ergens in een gang. Per ongeluk of experiment?

Een korte mailwisseling. Over wederzijdse betekenis op afstand. Ik word geraakt, omdat het voor mij weer duidelijk maakt hoe bijzonder verbinding kan zijn

Omdat ik in de eerste weken van school alweer overuren draaide, heb ik vandaag gespijbeld. Theegedronken met Simone (om in termen van deze tijd te spreken: my BFF). Fijn gepraat over dingen die er toe doen

Geniale sollicitatieprocedure voor een tattoo-shop: om het sollicitatieformulier te kunnen downloaden, moet eerst deze QR-code ingekleurd worden