Zoooo, weekje fruit. Vijfeneenhalve kilo. I'm lovin' it

Mijn fysiotherapeute merkt op dat ik erin slaag goede (para)medici om me heen te verzamelen, en dat ik precies kan aangeven wat ik wel wil en wat niet. Het is fijn om dat te horen; het voelt als compliment. Er was een tijd waarin ik voornamelijk 'ja-en-amen' knikte, dus ja! Het ís een compliment. Ik ben gegroeid

Acties uit een ver verleden. Ik was elf. Ik voel bijna een beetje gene, maar vind het tegelijkertijd hilarisch

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het was opeens glashelder: alle keren dat ik dit pad liep -hoe moeilijk, vervelend of mooi dat ook was- hebben bijgedragen aan hoe ik het pad nu loop. Ik dacht dat ik sommige keren zou willen vergeten, maar juist die waren het hardst nodig om te kunnen lopen zoals ik het nu loop. De grootste winst is misschien wel het stóppen met lopen: ik durf stil te staan

Gaan slapen onder een dekbed dat heel de middag in de ronddwarrelende herfst heeft gehangen

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Whaa, de structopaat in mij maakt een pirouetje

Ik vind een brief uit 1994, waarin ik word uitgenodigd studenttutor te worden aan de universiteit waar ik studeerde. Maar in die tijd bukte ik in ieder maaiveld. Nu durf ik meer rechtop te staan, en voel ik geloof ik nú pas de trots die daar toen eigenlijk al bij hoorde: "Uit mijn administratie is gebleken dat je behoorde tot de hoogst scorende studenten op de methodologie en statistiektoets van jouw jaargroep"

Woensdag jl. moest ik nog bijna huilen. Nu helemaal. Dat het Nederlandse turnteam -voor het eerst sinds 1976- zich rechtstreeks plaatst voor de Olympische Spelen is al historisch. Maar dat onze Tisha deel uitmaakt van dat team is episch. Jarenlang geloofde niemand behalve wijzelf erin, dat met onze visie topturnsters afgeleverd konden worden. We bleven geloven in eigen kracht. En vanavond was daar de bevestiging

Hier ben ik toch wel even voor gestopt: zeshonderd kilometer, na vijf weken nieuwe fiets. In die vijf weken heb ik nog maar één keer de auto gebruikt. Ik praat zo nu en dan wel tegen 'm, als ik er langs fiets, anders is het ook zo zielig

Kan een stapel wankel zijn, terwijl toch alles op zijn plek valt? Het lijkt er wel op

Toen het nieuws kwam, moest ik bijna huilen. Misschien kan niemand begrijpen wat het mij doet dat voor het eerst een van 'onze' turnsters op de WK zal turnen. Turnen zit in mijn DNA, de geur van magnesium vermengd met zweet is ranzig en toch de beste geur die er is. Ik kan fysiek niet veel meer bijdragen, maar ooit stond ik wel mede aan de basis. Ik ben zo trots als een aap met zeven lullen

Zo nu en dan lees ik iets, waardoor mijn vertrouwen in de mensheid een klein beetje wordt hersteld. In de Israëlische stad Kfar Vitkin geeft een hummusrestaurant 50% korting, als Joden en Arabieren daar samen komen eten

Wat een mooi project van Jeroen Wolf: 102 vrouwen vertellen voor de camera hun leeftijd. Simpel en tegelijkertijd zo intrigerend

Als we 'Catannen', gaat er altijd iets stromen. In één middag van diepe wanhoop naar briesende paarden, van burgeroorlogen direct door naar de jaarwisseling, van een ritueel schapenoffer naar precies weten wat wijsheid is. Hoe dan ook, er wordt gelachen

Ach, what the heck, 'even' op de fiets naar de Wit in Schijndel. Me verwonderen over de herfstkleuren

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Aan mijn collega aan de balie, vraag ik om een enveloppe. Omdat ik niet zo snel op "doe maar een A5-formaat" kan komen, zeg ik: "doe maar een halve"

De cursus in deze cartoon bestaat echt, ik verwijs er studenten zelfs wel eens naar

In het bijna-donker, in ijskoude regen, naar huis gefietst. Het kostte een bovenmatige inspanning van omdenken, maar hé: het hebben van ijskoude vingers, blauwe benen, schrale lippen en natte voeten heeft zeker ook -net als op 2 oktober- Thoreau in zich: living deep and sucking out all te marrow of life

#@%&*# Wat was het koud op de fiets. Thuisgekomen direct door naar een hete douche. En dan is daarna, in joggingbroek en met fleecedekentje, warme chocomel drinken hemels

Vandaag sprak ik een oud-student, die ik zes jaar geleden begeleidde bij haar afstuderen. Wat mooi om te horen over de groei. Over het vertrouwen dat ik er destijds al in had, en ook bij haar gekomen is. Bijzonder om nu samen te constateren dat ingewikkelde geesten vaak ook heel rijk zijn  

Portretfoto's waarin alles klopt (Expositie station Den-Haag centraal | Krijn van Noordwijk)

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Zomaar een zaterdag: uitslapen, wasje draaien, boodschappen doen, Friends kijken, lekkere broodjes eten, beetje schrijven, beetje tekenen. Een dag die voortkabbelt, en waarvan ik geniet. Zo gewoon en toch bijzonder

Vrijdagochtend 8.10 uur, woon-werkverkeer per fiets. Ik voel me nietig

Klik op de afbeelding voor een vergroting

36 Dagen. Een handjevol leven

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Verteld worden dat ik een 'sick mind' heb, voelde wonderlijk genoeg als compliment

Nu ik niet meer actief ben als trainster in de turnhal, en 'slechts' nog de PR en communicatie doe van de damesafdeling, voel ik bij de selectie van een van onze turnsters voor het WK, naast euforie ook een beetje pijn. Dus als de hoofdtrainer op mijn felicitaties aan het team antwoordt: "Ik ben heel blij dat we iemand zoals jij hebben die van onschatbare waarde is voor ons imago", ben ik diep geraakt  

Reclamemaker Jurgen Steenwelle maakt elke dag, op de bananen die zijn dochtertjes mee naar school krijgen, een tekening. Geweldig toch?

Ecolinemeditatie, 50 x 50 cm.

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Twintig jaar geleden waren we collega's. Nog altijd zien we elkaar een paar keer per jaar, en nog altijd is het 'effortless'. Omdat we in 's-Hertogenbosch zijn, gaan we natuurlijk even de pepernotenfabriek bezichtigen. Een waar spektakel!

Ook deze keer geen denderende kwaliteit met mijn telefoon, maar WAUW, wat was dit vanochtend indrukwekkend. Ik moet denken aan het werk van Henry David Thoreau: "I wanted to live deep and suck out all the marrow of life"

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het inzicht dat bezieling niet kan ontstaan zonder -of misschien zelfs wel ontstaat op basis van- emotie, is even simpel als waardevol