Ik denk in de zomer veel aan Charme, de theatervakantie waar ik lang kwam, maar waar ik nu al voor het derde jaar niet meer ben vanwege fysieke klachten. Charme is voor mij onlosmakelijk verbonden met hooirollen in het Franse landschap. Daar voel ik me bij thuis. Wie schetst mijn verbazing als ik op de fiets door het Dommeldal naar huis fiets vanuit Eindhoven, en dit tafereel tref? Nog nooit gezien daar. Even een momentje Charme

De aanleiding is even triest als zorgwekkend, en tegelijkertijd is het ook een teken van hoop: de wip-waps, die kunstenaars hebben gemaakt bij de muur tussen Mexico en Amerika

De zenuwblokkade op de pijnpoli verliep niet geheel vlekkeloos. Er moest meerdere keren geprikt worden. Dat de arts het -in mijn ogen oprecht- heel vervelend vond dat dit het geval was, hielp niet zozeer voor het lijf, maar wel degelijk voor het koppie. Nu afwachten wat het gaat doen. Ik duim

Geen beste dag. Gelukkig bracht The big bang theory uitkomst. "Oh gravity thou art a heartless bitch"

Als ze in de aanbieding zijn, haal ik voor de derde keer deze week prachtige, harde , 'knappende' nectarines. Ik beloof mezelf er zuinig op te zijn. Keep dreamin'

In krap tien minuten daalde de temperatuur zestien graden. Van 36 naar 20 graden Celsius... Dat is toch wonderlijk te noemen

Na een etentje, op de heetste dag sinds de temperatuur gemeten wordt, fiets ik in de schemering in een halfuurtje naar huis. Het is tegen 22.00 uur nog altijd boven de dertig graden, dus ik zet mijn trapondersteuning op maximaal, en dan is het op stukken verrassend lekker om te fietsen. Vooral waar boeren of particulieren aan het sproeien zijn: als een kind zo blij met iedere frisse vlaag lucht

Opnieuw had Eindhoven vandaag het hitterecord in Nederland: 39.4 graden. Te bizar. Als pas rond 23.30 uur het kwik onder de 30 graden zakt, ga ik schaars gekleed buiten zitten, tot ik het rond 2.00 uur zowaar koel begin te vinden. Wellicht minder slim om pas om 2.30 uur naar bed te gaan, maar hé, bij 40 graden is niets meer normaal

Vandaag werd de hoogste temperatuur van Nederland gemeten in Eindhoven. Ik zat daar in de bibliotheek in goed gezelschap wat te studeren, en daar was het prima toeven

De behandeling bij de fysio is pijnlijk. Verrèkte pijnlijk. Van mijn therapeute mag ik vloeken. Dat doe ik, meerdere keren, nota bene in het Frans. Wat knap dat zij daar doorheen gaat, want we weten het allebei: zachte heelmeesters... Merde, des chirurgiens doux...

Suffe zondag, zonder veel actie. Dat de was buiten kon drogen was fijn

Foto's mogen maken van mijn nichtje in de trainingskleding van haar nieuwe eredivisieclub KRC Genk. Trots!

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het blijft een bijzonder concept; de buitenfilm bij het Natlab. Gratis aanschuiven bij films die door het jaar heen in première gingen. Vanavond zagen we Girl, een film die zowel prijzen in de wacht sleepte, als vernietigende recensies. Ik was vooral onder de indruk van de heftigheid van de hoofdrol, die werd vertolkt door een 16-jarige jongen die nooit eerder geacteerd had

Ontroerend filmpje

Als ik rond lunchtijd voor een afspraak op Strijp S moet zijn, trakteer ik mezelf op een overheerlijke salade bij Onder de Leidingstraat. Love that place

Wat een ophef over een "mogelijke poging"... Het was geen mogelijke inbraak. En ook geen poging tot inbraak. Maar een mogelijke poging... De kans dat dat werkelijk tot een inbraak geleid zou hebben, lijkt mij klein. Want al waren ze van plan een poging te doen, helemaal zeker was dat nog niet: mogelijk zou er een poging komen. Wat een ophef

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het is vakantie.
Ik stootte vanochtend héél hard mijn teen.
Het is vakantie.
Drie redenen om chocolade te kopen

Note to self: hoe aantrekkelijk iets ook lijkt: ik houd niet echt van chocolade

Soms zijn reacties van bedrijven zó geniaal...

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik kreeg een cadeautje. Van mezelf

In de ochtend werk ik in een uitgestorven school. In de middag ben ik op een drukke diploma-uitreiking, waar ik de eer heb om bij een student de speld op te spelden. En in de avond luid ik de vakantie in met een maaltijd bij een collega en een goed gesprek. Hoewel ik momenteel zeer beperkt ben, en dus weinig (vakantie)plannen kan maken, is het fijn om even niets te hoeven. Geen wekker en willekeurige pyjamadagen

Slapen is op dit moment niet mijn meest florerende levenscompetentie. Misschien moet ik dit boek eens lezen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ondanks de enorm drukke 36 dagen, toch elke dag een verwonderding

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Veel studenten komen op mijn spreekuur omdat er iets niet goed gaat. Soms komt een student voor het tegenovergestelde. Vandaag sprak ik een meisje dat van november tot en met april naar het buitenland wil, om een opleiding tot skileraar te volgen. En of ze de periodes dát ze op school is, dubbele lessen mag volgen, want ze verveelt zich een beetje... Geweldig. Ik ga zorgen dat dat allemaal kan

Als ik fruit zie dat in de aanbieding is, ben ik altijd geneigd om het te kopen, ik eet immers graag fruit. Als ik dan de som der delen niet in de gaten houd, besef ik ineens dat ik: een kilo kersen, een kilo nectarines, twee meloenen én een tros bananen in huis heb. Mmm... komt wel goed schatje

Door het jaar heen kijk ik nooit naar wielrennen, maar de Tour de France heeft iets magisch. Mooie beelden, keuvelende Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot, onmenselijke afstanden en epische bergen. Dat maakt dat de tour, als ik thuis ben, drie weken lang aan staat

De stad ingaan zit er op dit moment niet in, dus ik struin online wat sales af. In het kader van 'soms moet je jezelf kietelen', bestel ik een bergje kleding. Ik gniffel: bijna net zoveel korting als dat ik moet betalen

Ik krijg een mailtje van een student, met de vraag of ik volgende week vrijdag, bij de diploma-uitreiking, bij haar de verpleegkundespeld wil opspelden. Dat is telkens weer een heel grote eer. En een mooi vooruitzicht om de laatste, 'ietwat drukke week' door te komen

Traditionele zomerboom met Theo. Goed gesprek tijdens goed eten

Mijn leidinggevende, die ik al ken vanaf het moment dat hij mijn docent was, toen ik zelf de opleiding deed, nam vandaag afscheid omdat hij met pensioen gaat. Daarbij werd duidelijk hoezeer hij gewaardeerd wordt als collega, en vooral ook als mens. Mooie woorden en veel kip Lena. Ik ga hem heel erg missen

Een student vertelt over haar lang gevreesde gesprek met de examencommissie: "Het waren twee mannen, en ze waren écht heel gewoon en óók nog aardig!!"

Nou jaaaa, moet niet gekker worden. Ik denk niet dat ik ooit eerder iets geels aan had in mijn leven. Wel een beetje bedekt, ons bin zuunig