Ik word om 4.00 uur wakker, en lig binnen no time te stuiteren in mijn bed. Dan weet ik dat blijven liggen geen zin heeft. Dus zit ik om 4.15 uur in de nacht, met een warme hittepit, gloeiendhete chocomel en een fleecedeken, op de bank in een donker huis. Natuurlijk is het beter als ik slaap, en tegelijkertijd houd ik van de stilte van de nacht

De nog premature berichten van het UWV lijken de rampscenario's die in mijn hoofd ronddolen, voorlopig uit te sluiten. Nog geen idee wat de uitkomst gaat zijn van mijn keuring, maar ik slaak alvast een klein zuchtje van opluchting

Vandaag lukte het me om mijn mailbox op het werk leeg te krijgen. Mensen die bij ons werken weten dat dit geen sinecure is. Maar het stond er: "Er zijn geen items die in deze weergave kunnen worden weergegeven." Na tien minuten zaten er werkelijk alweer vier in, maar die tien minuten waren gelukzalig

Als ik bij de Lidl langs de broodjes loop, kan een dame in een scootmobiel niet bij de broodzakken, die hoog in het schap liggen. Ik geef haar er eentje aan. Ze bedankt me zó uitgebreid dat ik vermoed dat dit haar niet vaak gebeurt. Soms is een glimlach van een ander ook voldoende voor 150x150 pixEls

Vandaag moest ik werken op de open dag van Fontys. Omdat ik nooit in het weekend werk, was ik bang dat ik er niet bij stil zou staan. Daarom zette ik een herinnering met een boodschap aan mezelf in mijn telefoon, die als de wekker ging, in beeld stond

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik blijf het een van de meest fascinerende natuurverschijnselen vinden: zeepbellen die bevriezen

Ik krijg een mail van een medewerker van Hogeschooltaal; een dienst van Noordhoff, die "studenten helpt om het vereiste niveau schrijfvaardigheid te bereiken." In deze mail staat de zin "ik heb begrepen dat Fontys verpleegkunde zelf veel materiaal ontwikkeld." Ooh, wat houd ik toch van ironie

Ik kom graag in de bibliotheek van Eindhoven, dus toen mijn afspraak in de buurt klaar was, heb ik er wat uurtjes doorgebracht. Met een warme kop chocomel, tijdschriften voor het uitzoeken, The New York Times, en een praatje met een onbekende. Onthaasten in de Witte Dame

Terwijl het buiten nog donker is, en ik brood sta te smeren, hoor ik merelmeneer roepen. Daar sta ik dan, in pyjamabroek bij -4. Hij hupt vrolijk binnen, ik geef hem bibberend zijn krentjes. Ik ben hartstikke gek, maar hij weet inmiddels dat ik zijn schuine koppie met kraaloogjes nooit zal kunnen weerstaan

Goed, ik moet toegeven: dat was een uitdagende terugreis op de fiets, in een sneeuwstorm. Ik had blauwe benen, bevroren vingertoppen en zag er niet uit, maar ik vind dit weer FAN.TAS.TISCH

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Op maandagavond lag de server eruit, dus kon ik niets uploaden. Ik houd het erop dat ook zij een blue monday hadden

Ik heb boven nooit de verwarming aan en 's nachts het raam open. Dan krijg je dit

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik slaap al een tijd slecht, en ben kapot. Rond een uur of negen bedenk ik dat ik eigenlijk wel naar bed zou willen gaan. Maar natuurlijk heb ik een oordeel over zo vroeg in bed liggen op zaterdagavond. Ik gooi dit oordeel overboord, zet op mijn to do-lijstje "geranium voor het raam zetten" en kruip onder de wol

In de categorie Vrijpostige Vragen op Vrijdag, deze vrijdag: "Wie greep er dan jouw tarrel?"

Cadeautjes inpakken is toch echt wel een van mijn lievelingsbezigheden

Dit is echt zo'n grappige hond. Hier kan ik heel vaak en heel hard om lachen. A dog named Stella

Als studentconsulent mag ik natuurlijk geen uitspraken doen over vermoedens van diagnoses of classificaties bij studenten. Ik dénk daar natuurlijk wel vaak aan. En dan is het toch een soort van bevredigend wanneer mijn vermoeden in een later stadium wordt bevestigd

Beetje fröbelen met de snijplotter. Kraamcadeautje maken. Het blijft magisch

Voor het eerst sinds tijden slaap ik een keer goed. Meteen dan ook maar tien uur aan één stuk. De duffe kop neem ik op de koop toe. Het was nodig, en doet goed

De uitvaart van een oom bracht onherroepelijk herinneringen aan vroeger. Aan de tijd waarin we met alle gezinnen van de familie op vakantie gingen, en onze ouders in staat waren ons een onbezorgde jeugd te geven. Goede herinneringen

Soms kan ik het zelf niet geloven. Ik doe dit nu al tweeduizenddriehonderdvier dagen. Ruim tweeduizend verwonderdingen

Klik op de afbeelding om te vergroten

Het mag een Godswonder heten. Vandaag was ik opgelucht dat ik naar de tandarts mocht. Ik schrok er zelf van. Weer mijn eigen, vertrouwde, betrokken tandarts. Ik ben nog altijd niet klaar; er moet nog meer, maar voor nu is mijn kies eindelijk dicht, en kan ik -hoewel voorzichtig- aan die kant weer wat eten. Er gaat opnieuw een halve wereld van zout, zoet, bitter en zuur voor me open 

Wederzijdse waarde uitspreken binnen een vriendschap die al vijfentwintig jaar bestaat, is bijzonder

Vanochtend werd ik vlak voor de wekker wakker. Ik ging naar het toilet en pakte vast wat kleding van de waslijn. Nog heel even terug mijn warme bed in... Tegen de tijd dat ik me ging verbazen dat die wekker uitbleef, keek ik -met bril- op mijn telefoon en constateerde dat het 5.05 uur in de nacht was.

Note to self: tijd op de wekker niet willen lezen zonder bril

Ik houd van vakgerelateerde grapjes, die voor buitenstaanders vaak weinig betekenis hebben. Dus als een medestudent van de opleiding PMKT, die via de app notie neemt van mijn vakantie-vol-kiespijn-en-lompe-weekendtandarts, reageert met "Aj... niet binnen je window of tolerance dus," vind ik dat héél grappig

Bijna iedereen heeft mijn nieuwjaarskaart nu gehad, dus: Hopelijk wordt 2019 om door een ringetje te halen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mijn nichtje vraagt of ik een t-shirt voor haar wil bedrukken met een eigen ontworpen logo, naar aanleiding van een podcast. Ik werd er tripleblij van: omdat de snijplotter de minutieuze details aankon, omdat Emma zo enthousiast was, en omdat ze bij het fotoshootje na afloop haar beste gangsterface opzette

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mijn neef doet heel even het ouderlijk huis aan, om vervolgens weer verder te gaan voor een ontmoeting met oude vrienden. Ik ben daar ook en vind het leuk om hem te zien. En dat 'ie dan zegt: "ik app dat ik iets later ben, want ik vind het wel gezellig om even met jou te kletsen." Dat is toch om van te smelten?

Nu ik door mijn klierende kies nog even het liefst zacht en vloeibaar eet, heb ik behoefte aan sterke smaken. De suikervrijheid was er deze vakantie toch al af, dus gun ik mezelf een echte chocolademelk. Met gloeiendhete melk. Nadat ik van de fiets kwam. En ik het heel koud had. En ik met mijn rug tegen de verwarming zat. Zucht... dat was lekker

Als degene bij wie ik rond 19.00 uur in Eindhoven wegga, hoort dat ik nog op de fiets naar Son moet door het donker, vraagt ze of ik dat niet heel eng vind. Nee joh. Ik vind het donker juist heel fijn. Het geeft rust in mijn hoofd

Een boel lieve berichtjes van mensen om me heen. Dat doet goed