Als ik boodschappen doe, zie ik volwassen mannen in Minion-pakjes en vrouwen verkleed als koe. Ik ben niet echt opgegroeid met carnaval, dus de lol ontgaat me. Thuis probeer ik via snapchat of ik misschien toch een verborgen wens heb hieromtrent. Maar nee, ik vin er niks aan...

Verkiezingscampagne 2.0: de naam van je wifinetwerk aanpassen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Alle afleveringen van Dreamschool teruggekeken. Indrukwekkend, ontroerend en hier en daar herkenbaar. Mooie serie voor iedereen die iets met onderwijs te maken heeft

De #dutchletteringchallenge op Instagram doet me weer beseffen hoe rustig ik word van 'handletteren'. Vandaag was de opdracht "Saturday, you are my favorite," en daarvan maakte ik een filmpje

Vanochtend twijfelde ik erg of ik op de fiets naar mijn werk zou gaan. Gelukkig deed ik dat wel, en zag op de terugweg daardoor uitgebreid een adembenemende zonsondergang

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ze waren niet gemakkelijk, deze 36. En toch was er elke dag iets waarover ik me verwonderde, of waar om ik moest glimlachen. De filosofie werkt nog steeds

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het werk valt me zwaar. Te veel pijn, te uitgeput. Ik meld me af voor een teamvergadering in de ochtend, met nog altijd twijfels. Mijn leidinggevende reageert: "Dit is in elk geval een wijs besluit." Ik voel me begrepen

Mijn vader is 79. Of ik een Facebookaccount wil aanmaken voor hem. "Ik ben bijna tachtig, het wordt hoog tijd voor Facebook." Mooi toch?

Dat ik mijn telefoon, die ik dacht kwijt te zijn, via een app kan traceren in het gebouw waar ik werk, en hem vanuit mijn woonkamer dan ook nog geluid kan laten maken, zodat een collega hem vindt tussen twee leuningen van een stoel, was pakweg vijftien jaar geleden toch echt nog wel science fiction. Wonderlijk

Wat houd ik toch van de humor van mijn nichtje Emma. In haar nieuwste vlog een dramatisch interview over haar meest verschrikkelijke voetbalwedstrijd

Bij mijn opleiding PMKT zijn we vandaag gestart met creatieve middelen. Een van de eerste opdrachten was het tekenen van een portret van een medestudent, in één minuut, zonder je houtskool van het papier te halen én zonder op het papier te kijken. Dat zorgde voor veel hilariteit

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Er zijn moeilijke dagen dat ik diep moet nadenken over een mooi moment of verwonderding. Dan denk ik terug aan wat degene door wie ik deze blog startte, zei: "al is het maar iets heel kleins." Vandaag was het één zinnetje van een student die wegging na een gesprek tijdens mijn spreekuur: "Dankuwel, nu voel ik mij een stuk rustiger."

Er waren tijden dat ik mijn hand niet omdraaide voor doktersbe- en onderzoeken (tenminste, dat denk ik). De tijden zijn veranderd. En dan is het heel fijn om eens een betrokken medewerker te treffen die mee denkt, waardoor het echt minder moeilijk wordt

Soms vind ik het leven erg ingewikkeld. Dan heb ik behoefte aan pretentieloze humor

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Copic markers (die al bijna in de kliko lagen bij een bedrijf, maar voor mij werden 'gered')

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Wanneer ik iets zoek op de site van de Hema, loopt deze vast. Het duurt even voor het kwartje valt

Een suffe, saaie, vervelende zondag. Tot ik het kippenspel tegenkwam

Klik op de afbeelding om het spel te spelen

Met vriendin naar de film Down to earth geweest. Documentaire over 'earthkeepers'; wijze mannen en vrouwen van oude volkeren, die nog weten hoe het ooit bedoeld was

Weer beoordeeld te worden tijdens mijn opleiding PMKT, voelt onverwacht kwetsbaar. Vandaag kreeg ik de beoordeling van een docent bij wie we vijf lessen volgden. Hij schreef: "Je hebt een verscherpte, verhelderende kritische kijk op zaken, wat helpt om de essentie te verfijnen." Dat raakt me; hij heeft me echt gezien

Mijn neef(je) gaat vier maanden stage lopen in Kopenhagen, en vertrekt morgen. Ik ga gedag zeggen, en neem een pakketje lekkere dingen mee, dat ik -geheel tegen mijn aard in- heel snel en slordig verpak. Als hij dit ziet merkt hij zeer genuanceerd op: "Ik denk dat ze dit in de inpakwereld wel zouden beschouwen als een miskraam..." Duidelijk een kind van zijn vader

Poeh, wat een moeilijke dag was dit. Zoveel pijn en dientengevolge onzekerheid over hoe nu verder. Toch gaan werken, en dan is het zo fijn als een van de vaste mannen aanvoelt hoe het ervoor staat, en mij een knuffel geeft

Creatief bezig zijn is goed voor me, maar ik kom er niet altijd toe. Hoe leuk is het dan als op instagram een #dutchletteringchallenge bestaat, waarbij elke datum van de maand een quote gegeven wordt, die 'gehandletterd' kan worden. Dit is de quote van vandaag, met witte inkt op kalkpapier

klik op de afbeelding voor een vergroting

Het is er dan toch van gekomen, een eigen Facebookpagina voor mijn blogs. Ik kreeg zoveel vriendschapsverzoeken van vreemde mensen, en die wilde ik niet op mijn privépagina accepteren. Maar aan moeten klikken "bekend persoon" was wel even een dingetje. Maar toch, mijn nieuwste blog Korte zinnen van liefde staat erop!

Net als ik op het punt sta een enorme berg zelfstudie voor mijn opleiding PMKT te gaan aanpakken, belt een van beste vriendinnen of ze langs zal komen. Tuuuurlijk. Wat een onverwacht fijne middag met gesprekken die er toe doen

Oooh, dit zijn van die geniale dingen. Een Amerikaans bedrijfje, dat kleding levert aan Frankrijk, heeft op hun Franstalige labels staan (vertaald): "Was met warm water. Gebruik milde zeep. Liggend drogen. Gebruik geen bleekmiddel. Niet in de droogtrommel. Niet strijken. We vinden het erg dat onze president een idioot is. We hebben niet op hem gestemd."

De beruchte vrijdaglunch met de vaste mannen. Die ongeveer wel samen te vatten is met de conversatie tussen een vaste man en iemand van het management.
MT: "Zoek je mij dan straks even op? Ik zit hier wel ergens."
Vaste man: "Da's goed, dan zoek ik je wel ergens."
De resterende onderwerpen kwamen niet door de censuur

Mooi: de nieuwe kinderafdeling van het Zaans Medisch Centrum krijgt een trap, en daarnaast ook een glijbaan

Mijn behoefte aan fijne, grappige en onbezorgde dingen is groot. Vandaag stuitte ik op InCoWriMo: international correspondence writing month. Dit is een uitdaging om in februari elke dag een handgeschreven brief of kaart op de post te doen naar iemand die je niet kent, en dus ook te ontvangen. Dat is lang geleden, penvriendinnen die je niet echt kende... Of ik elke dag red weet ik niet, maar ik ga de uitdaging aan