Zoooo, weekje fruit. Vijfeneenhalve kilo. I'm lovin' it

Vers geperst sinaasappelsap op zaterdagochtend

(op andere ochtenden ook, maar met de zaterdag erbij is het net wat poëtischer)

Wow, weer een verbazingwekkend actieve zaterdag: gestreken, onkruid getrokken, was gedraaid, boodschappen gedaan, keuken opgeruimd, twee lades bureau uitgemest. Ik was echt vergeten hoeveel werk ik kan verzetten op één dag, als ik ertoe kom. Wat een beetje extra serotonine al niet kan doen. Hoe dan ook, ik ben er blij mee

Mijn fysiotherapeute merkt op dat ik erin slaag goede (para)medici om me heen te verzamelen, en dat ik precies kan aangeven wat ik wel wil en wat niet. Het is fijn om dat te horen; het voelt als compliment. Er was een tijd waarin ik voornamelijk 'ja-en-amen' knikte, dus ja! Het ís een compliment. Ik ben gegroeid

Ik trakteer mezelf op lekkere dingen: perssinaasappelen, mandarijnen, hot-chocolate en mexicaantjes

Naar aanleiding van het gesprek bij Gorry, betreed ik voorzichtig een aantal totaal onontgonnen paden rondom het sterven van mijn moeder. Ondanks de overweldigende emotie -waarvan ik schrik- voelt het dierbaar om ermee bezig te zijn

Als ik zeker weet dat de buren weg zijn, gaat Jason Mraz even op volle sterkte. Ik brul ongegeneerd mee. Als iemand me nu hoort, kan het me niet eens schelen

Acties uit een ver verleden. Ik was elf. Ik voel bijna een beetje gene, maar vind het tegelijkertijd hilarisch

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Op de fiets naar de afspraak met Jerome. Wat is het fijn fietsen in de herfstkleuren en -geuren

Als Jerome een aantal maal uitspreekt geraakt te zijn door dingen die ik maak, voel ik mij verlegen worden, maar vind het ook bijzonder om te horen

Wat is dat toch met die Calvinistische opvoeding? In mijn (ook nog eens foeilelijke) pannenlappen, zitten meerdere brandgaten. Maar ze doen het nog, dus weggooien ho maar. Vandaag die norm maar eens overboord gegooid, en nieuwe gekocht. Voor maar liefst €1,49. Poeh poeh, ik ga mezelf wel te buiten zeg

Mijn vader geeft me een brief die mijn nichtje begin jaren '80 aan mij schreef. Wat ontzettend grappig. Ik grijp dit aan om dertig jaar na dato weer eens een handgeschreven brief aan mijn nicht te sturen

Het was opeens glashelder: alle keren dat ik dit pad liep -hoe moeilijk, vervelend of mooi dat ook was- hebben bijgedragen aan hoe ik het pad nu loop. Ik dacht dat ik sommige keren zou willen vergeten, maar juist die waren het hardst nodig. De grootste winst is misschien wel het stóppen met lopen: ik durf stil te staan

Gaan slapen onder een dekbed dat heel de middag in de ronddwarrelende herfst heeft gehangen

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Op de fiets naar Nuenen, in verband met onderhoud. Geen straf met dit fantastische herfstweer

Volle maan. Wauw

Een medewerker van PHO Laren is een trouwe lezer van mijn pixels. Heel regelmatig reageert hij. Zijn reacties raken me altijd. Omdat de verbinding zo goed voelbaar is

Whaa, de structopaat in mij maakt een pirouetje

Dat overdrijven van gisteren bleek verrassend mee te vallen. Inmiddels heb ik acht dozen oud papier, twee zakken vuilnis en twee zakken plastic weggedaan. Drie dozen voor de kringloop staan klaar. Nu moet mijn rug even rust krijgen 

Nu een turnster van ons op de WK staat, ben ik zo'n beetje dag en nacht bezig om onze facebookpagina en website bij te houden. Leuk om dan van de hoofdtrainer het volgende berichtje uit Schotland te krijgen: "Els wat ben ik toch weer aan het genieten van je stukken op onze facebookpagina. Pure reclame voor jezelf en Flik-Flak!" 

Ik vind een brief uit 1994, waarin ik word uitgenodigd studenttutor te worden aan de universiteit waar ik studeerde. Maar in die tijd bukte ik in ieder maaiveld. Nu durf ik meer rechtop te staan, en voel ik geloof ik nú pas de trots die daar toen eigenlijk al bij hoorde: "Uit mijn administratie is gebleken dat je behoorde tot de hoogst scorende studenten op de methodologie en statistiektoets van jouw jaargroep"

Poeh, 26 dozen oud papier, 54 zakken kleding en 82 vuilniszakken afval later. Oké oké, ik houd van een beetje overdrijven, maar wat ben ik aan het opruimen! Ik weet niet wat me overkomt: het is niet mijn lievelingsklus, maar ik begin er met gemak aan, houd het vol en voel me er zelfs een soort van goed bij

Bij het opruimen kom ik veel bijzondere herinner-dingen tegen. Dit briefje kreeg ik van een medewerker uit 'het oord' in Laren. Het is me heel dierbaar: een tekst uit de Itjing, die destijds vooral machteloosheid opriep, maar die ik heb leren waarderen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Voor het doosjesproject van Sanne, maak ik een heftig doosje. Ondanks dat ik me daardoor weer levendig kan voorstellen, hoe ik me voelde toen mijn ontslag en nekoperatie nog voor de deur stonden, doet het goed hiermee bezig te zijn

Afgelopen woensdag moest ik nog bijna huilen. Nu helemaal. Dat het Nederlandse turnteam -voor het eerst sinds 1976- zich rechtstreeks plaatst voor de Olympische Spelen is al historisch. Maar dat onze Tisha deel uitmaakt van dat team is episch. Jarenlang geloofde niemand behalve wijzelf erin, dat met onze visie topturnsters afgeleverd konden worden. We bleven geloven in eigen kracht. En vanavond was daar de bevestiging

Mijn nichtje wordt 22. Ik geef haar een fleecedeken met motief van een voetbalveld. Ze is als een kind zo blij, en dat wist ik vooraf al. Zo fijn als jonge mensen waardering voor kleine dingen kunnen opbrengen

In verband met een aanstaande renovatie, ben ik veel aan het opruimen. Vooral veel weg aan het gooien. Dat kost me schijnbaar minder moeite dan voorheen. Mijn hemel wat heb ik veel bewaard. Dus ben ik rigoureus. En dat voelt boven verwachting best lekker!

Hier ben ik toch wel even voor gestopt: zeshonderd kilometer, na vijf weken nieuwe fiets. In die vijf weken heb ik nog maar één keer de auto gebruikt. Ik praat zo nu en dan wel tegen 'm, als ik er langs fiets, anders is het ook zo zielig

Opnieuw een legendarische vrijdagmiddaglunch. Wat is het fijn om me verbonden te voelen met collega's

Het feit dat de steentjes terug moeten naar Gorry, is wel even een dingetje. Maar nadat ik gister mijn eigen stapeltje had gemaakt, voelde het vandaag wel oké

Bij PMT ben ik diep onder de indruk. Wat een waterval aan inzichten. Ze zijn tamelijk pijnlijk, en Gorry blijft de focus op mijn lijf houden, waardoor ik er niet onderuit kom. Dat vind ik moeilijk, maar voel aan dat het essentieel is het te doorleven. De wilskracht was er al, de bereidheid is er nu ook

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het is verschrikkelijk eng en moeilijk, maar ook enorm louterend. Zaken rondom het sterven van mijn moeder -waarover ik nog nooit gesproken heb- hardop uit te spreken. En wat bijzonder als het verstaan wordt

Kan een stapel wankel zijn, terwijl toch alles op zijn plek valt? Het lijkt er wel op

Ik vergat de wekker te zetten. Pas tegen tienen word ik wakker. Het oordelende stemmetje in mijn hoofd geef ik een optater, want ik heb een vrije dag. Ik sta pas tegen elven op. Heerlijk

Mooie tentamenvraag gemaakt over de therapeutische breedte van Lithium. Tevreden

Muur. Met licht. Mooi

Toen het nieuws kwam, moest ik bijna huilen. Misschien kan niemand begrijpen wat het mij doet dat voor het eerst een van 'onze' turnsters op de WK zal turnen. Turnen zit in mijn DNA, de geur van magnesium vermengd met zweet is ranzig en toch de beste geur die er is. Ik kan fysiek niet veel meer bijdragen, maar ooit stond ik wel mede aan de basis. Ik ben zo trots als een aap met zeven lullen

Op het werk ben ik coördinator van de expertgroep toetsing. Vanochtend met collega's een creatieve werkvorm gedaan, om zoveel mogelijk toetsvragen in zo'n kort mogelijke tijd op te stellen. Wauw, ruim veertig vragen in een uur. Dat is geweldig, en dat mijn collega's het ontzettend leuk vonden is ook fijn 

Samen met een collega ben ik verantwoordelijk voor een examen dat door bijna twaalfhonderd studenten gemaakt gaat worden. Poeh... Gelukkig hebben we dezelfde, licht autistiforme, manier van werken, waardoor het ondanks de grote verantwoordelijkheid toch voelt als een flow

Veel lol met Sijbren om wat flauwe grapjes over natte noten. We snappen elkaars gekte

Een gesprek met ouders erbij vind ik altijd erg spannend. De vader die vandaag meekomt, is arts, en dat maakt de druk niet minder. Als hij in eerste instantie redelijk offensief is, gedurende het gesprek steeds meer in dialoog komt en uiteindelijk mij bedankt voor een prettig gesprek, voel ik dat ik enorm hard heb moeten werken, maar heel tevreden ben

Zo nu en dan lees ik iets, waardoor mijn vertrouwen in de mensheid een klein beetje wordt hersteld. In de Israëlische stad Kfar Vitkin geeft een hummusrestaurant 50% korting, als Joden en Arabieren daar samen komen eten

In een gesprek met een nogal overrompelende deeltijder, vraagt ze mij iets te regelen waarbij ik achter de rug van een collega om, moet acteren. Ondanks dat ze tamelijk dwingend op haar strepen gaat staan, geef ik vriendelijk maar beslist aan dit niet te doen. Haar non-verbale reactie laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Ik ben tevreden dat ik dicht bij mezelf kan blijven

Op mijn kamer op het werk zijn we aardig aan elkaar gewaagd wat betreft plagerijtjes. Vandaag zo'n moment, waarop we lol hebben, en vijf minuten later iedereen weer serieus aan het werk is. Mooi is dat

Wat een mooi project van Jeroen Wolf: 102 vrouwen vertellen voor de camera hun leeftijd. Simpel en tegelijkertijd zo intrigerend

Met Simone praat ik over mijn vraag van gisteren: wie is nu de 'echte Els': die van nu, of die van de afgelopen jaren? Simone is zeer beslist: zoals ik nu ben of weer aan het worden ben, ben ik echt volgens haar. Ook zij ziet mij weer een soort van wakker worden. We zijn er samen stil van 

Oooh, de dopamine danst rond in mijn brein: er zijn weer mandarijnen!

Ik ben bezig met het 'doosjesproject' van Sanne. Ik maak er een die staat voor alles wat ik kwijtraakte door mijn lichamelijke klachten. Mijn turnleertjes gaan erin. Die haal ik nog even uit het zakje, en mijn polsbandjes zitten nog vol magnesium. De geur van vroeger en het gevoel van toen

Als we 'Catannen', gaat er altijd iets stromen. In één middag van diepe wanhoop naar briesende paarden, van burgeroorlogen direct door naar de jaarwisseling, van een ritueel schapenoffer naar precies weten wat wijsheid is. Hoe dan ook, er wordt gelachen

Ik blijf me maar verbazen, en vind het ook wel een beetje eng. Wie is nu de meest 'echte Els': die van nu, of die van de afgelopen jaren? Ineens zie ik glashelder het nut van opruimen weer in

Kijk nou, een rode panda die helemaal blij is met een pompoen

Een gesprek met een vriendin doet me beseffen van waar ik kom: drie maanden geleden zat ik in de stabilisatiegroep en gaven de therapeuten me complimenten als ik iemand gebeld had of boodschappen had gedaan. Nu heb ik vóór 13.00 uur een was gedraaid, op de fiets boodschappen gedaan, aardappels geschild, én voor het werk een toets afgemaakt. Ik wil snappen hoe dat zit, maar ik geloof dat ik er maar gewoon blij mee mag zijn

Toetsvragen maken vind ik, in tegenstelling tot veel van mijn collega's, een feestje. Vooral omdat ik er zelf altijd iets van opsteek. Zoals ik vandaag leerde dat vanuit de fysiologische visie, opiaatantagonisten worden ingezet bij automutilatie. Het zou de analgesie die ontstaat door de handeling opheffen, en daarmee de fysiologische 'winst' wegnemen. Bijzondere kijk, intrigerend om te weten

Ach, what the heck, 'even' op de fiets naar de Wit in Schijndel. Me verwonderen over de herfstkleuren

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het is nog een beetje warm als ik het koop. Kakelvers brood met brandnetelkaas, op de zaterdagochtend, is zo lekker

Van rondlopen in een sportzaak word ik altijd blij

Geweldig: Jimmy Fallon en Tom Hanks spelen scenes, die door lagereschoolkinderen geschreven zijn. Wat een eenvoud, wat een lol

Aan mijn collega aan de balie, vraag ik om een enveloppe. Omdat ik niet zo snel op "doe maar een A5-formaat" kan komen, zeg ik: "doe maar een halve"

Een student, die ik verwezen heb naar een hulpverlener, vindt deze stap nog te eng. Gelukkig mag ik een vinger aan de pols houden van haar. Vandaag krijg ik een uitgebreide mail, waardoor ik erg word geraakt: "mijn leven vind ik op dit moment één grote grafzooi, en u bent de enige tegen wie ik dat durf te vertellen"

Fysiotherapie bij Marlouke. Poeh... ze doet me pijn. Ondertussen hebben we een waardevol gesprek. Gelukkig blijft (hoewel ik er werkelijk blauwe plekken aan overhoud), de herinnering aan het gesprek wat langer hangen dan de herinnering aan de pijn

Kilometerstand na viereneenhalve week. Ondanks regen, wind en kou, dus ben ik oprecht trots

Opnieuw kom ik nat en door en door koud thuis. Deze week is warme chocomel mijn absolute redding. Mmmm, ik geniet

De cursus in deze cartoon bestaat echt, ik verwijs er studenten zelfs wel eens naar

Ik lees het boek dat Gorry me heeft geleend. Het is overweldigend hoeveel ik herken. Wat heeft ze mij goed gehoord in die paar keer dat ik bij haar was. Dat gaat verder dan de woorden 

In het bijna-donker, in ijskoude regen, naar huis gefietst. Het kostte een bovenmatige inspanning van omdenken, maar hé: het hebben van ijskoude vingers, blauwe benen, schrale lippen en natte voeten heeft zeker ook -net als op 2 oktober- Thoreau in zich: living deep and sucking out all te marrow of life

Om 5.00 uur was ik al wakker. Tot aan de wekker van 7.00 uur niet écht meer geslapen, maar half-half. Doezelen, weten dat ik in slaap val, me nog een keer omdraaien en me niet druk maken daar om. Heerlijk

Dat ik nu bij een driehoekje aan therapeuten kom, deel ik niet met veel mensen. Vanavond lekker gepraat met een vriendin, en mijn ervaringen kunnen delen. Dat helpt, om van een afstandje te kunnen zien hoeveel ik er aan heb

#@%&*# Wat was het koud op de fiets. Thuisgekomen direct door naar een hete douche. En dan is daarna, in joggingbroek en met fleecedekentje, warme chocomel drinken hemels

Pasgeleden nog besprak ik met een collega de identiteitsfasen van Marcia. Vandaag, prachtig daarop aansluitend, een student gesproken die 'gedoemd' was het bedrijf van zijn ouders over te nemen: foreclosure. Na jaren van ja-en-amen-knikken, besluit hij nu eindelijk te kiezen voor zichzelf en verpleegkundige te worden: op naar het moratorium

Al een tijd was ik bezig met een verschrikkelijk saai rapport. Getallen overnemen, statistieken berekenen. Verschrikkelijk. Dat is nu klaar. Pfuuw

Een collega heeft tegelijk met mij een elektrische fiets gekocht. Het is fijn om na de tocht naar huis -die echt ontzettend koud was- even samen te appen en ons beklag te kunnen doen, respect voor elkaar uit te spreken, en adviezen te geven over douchen, chocomel en fleecedekens

Vandaag sprak ik een oud-student, die ik zes jaar geleden begeleidde bij haar afstuderen. Wat mooi om te horen over de groei. Over het vertrouwen dat ik er destijds al in had, en ook bij haar gekomen is. Bijzonder om nu samen te constateren dat ingewikkelde geesten vaak ook heel rijk zijn  

Het ging te snel om er een foto van te maken, maar op de fiets op weg naar huis had ik een ontmoeting met een fazant, die plots het fietspad overstak. Ik moest vol op de rem, terwijl ik toch van rechts kwam. Ik vergeef het haar of hem, het was een magisch momentje

Het is fijn om als ik naar feedback vraag, te horen dat studenten positief zijn. Bijzonder vind ik het, als ik een tersluikse opmerking hoor, waarbij de student zich niet bewust is dat ik die meekrijg. Vanmiddag hoorde ik na een les met nieuwe studenten iemand tegen een medestudent zeggen: "Zo, echt fijn dit, die geeft goed les." Poeh...

Portretfoto's waarin alles klopt (Expositie station Den-Haag centraal | Krijn van Noordwijk)

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Gewoonlijk ben ik geen zoetekauw, maar misschien heeft wat meer serotonine in de synapsspleet ook invloed op mijn smaak? Kopje thee met snoepjes van Daim smaakte heerlijk!

Soms moet ik gewoon nog even aan wennen aan hoe ik me voel, en vooral aan het gemak waarmee ik in actie kom. Voorjaarsschoonmaak in de herfst

Zomaar een zaterdag: uitslapen, wasje draaien, boodschappen doen, Friends kijken, lekkere broodjes eten, beetje schrijven, beetje tekenen. Een dag die voortkabbelt, en waarvan ik geniet. Zo gewoon en toch bijzonder

Vrijdagochtend 8.10 uur, woon-werkverkeer per fiets. Ik voel me nietig

Klik op de afbeelding voor een vergroting

De vrijdagmiddaglunch is berucht. Zo berucht, dat een collega vorige week voor de grap zei dat ik, als aangestelde VRIJCO, maar een prezipresentatie moet houden over de gebruiksaanwijzing. Vanmiddag op het grote scherm in de pauzeruimte mijn prezipresentatie. De vaste mannen liggen in een deuk, en beraden zich op een wederdienst

Een collega vertelt onder de indruk te zijn van mij pixels. Dat vind ik vooral van hem bijzonder om te horen

Het contracteringsgesprek dat ik heb met mijn baas, starten we met het handenklapspelletje 'Advocaatje leef je nog? Iejadeeja'. Geweldig. Maar goed dat alleen wij dit weten

Zo nu en dan zijn het 'verlegenheidspixels' omdat er verder op de dag niets te verwonderen of genieten viel. Nu waren er al veel pixels, maar toch at ik een erg lekkere appel. Die verdient een plaatsje

Voor het eerst doe ik mee aan de dorpsquiz. Dat vind ik leuk, maar vooral omdat ik werd uitgenodigd door nota bene mijn broer, de anti-spelletjesman

36 Dagen. Een handjevol leven

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Omdat ik een tijdje moet overbruggen, drink ik een 'groene energie' bij Bagels & Beans. Het smaakt stukken lekkerder dan dat het eruit ziet. Goe poeierrrr

Met Gorry praat ik over het sterven van mijn moeder. Ik ben verrast hoeveel verdriet ik daarover nu nog voel. Ik dacht er wel klaar mee te zijn. Als Gorry uitleg geeft over verlaat verdriet, krijg ik het inzicht dat het verdriet over de goede dingen een plek heeft. Het verdriet over de ellende heb ik nooit gehuild. Dat mag nu. Wat een opluchting

Na een bijzonder gesprek, vraagt Gorry bij het weggaan of ze mij mag omhelzen. Dat mag. Het voelt wat onwennig, maar erg bijzonder

Een collega, die trouw elke 36 dagen mijn blog bezoekt en leest, geeft als reactie: "Ronald Giphart schrijft: "ik omhels je met duizend armen" , ik heb er maar twee maar niet minder gemeend. Je hebt me weer zo geraakt!" Dat raakt mij weer

Verteld worden dat ik een 'sick mind' heb, voelde wonderlijk genoeg als compliment

Gisteravond zag ik bij het checken van mijn agenda voor vandaag, een zeldzaam lege dag, met alleen om 15.00 uur een training geven aan collega's. Ik zet wel een wekker, maar draai me vanochtend nog even om en spijbel tot aan de lunch. Heerlijk

Bij Sanne gaf ik aan dat ik humor een vorm van bezieling vind. Vandaag in de training aan collega's maakte ik een paar grapjes waar collega's erg om moesten lachen. Een collega zei dat ze mij zo grappig vindt. Ik ben mijn bezieling aan het terugkrijgen

Ondanks dat ik pas om 18.30 uur thuis ben, en koud en vochtig van de fiets kom, kook ik voor de vierde dag op rij. Weer trots

Nu ik niet meer actief ben als trainster in de turnhal, en 'slechts' nog de PR en communicatie doe van de damesafdeling, voel ik bij de selectie van een van onze turnsters voor het WK, naast euforie ook een beetje pijn. Dus als de hoofdtrainer op mijn felicitaties aan het team antwoordt: "Ik ben heel blij dat we iemand zoals jij hebben die van onschatbare waarde is voor ons imago", ben ik diep geraakt  

Ondanks de dreigende wolken, besluit ik toch op de fiets naar mijn werk te gaan. Ik voel verwondering over het gemak van deze keuze, en geniet van de tocht

Als ik wat oudere deeltijdstudenten op spreekuur krijg, zijn dat andere gesprekken dan met zeventienjarige eerstejaars. De deeltijdstudent, bij wie ik een aantal directe vragen stel, en wat zaken opmerk, zegt onbevangen en goedkeurend: "Zo, jij hebt mij wel heel snel in de smiezen!"  

Voor de derde dag op rij gekookt. Trots

Reclamemaker Jurgen Steenwelle maakt elke dag, op de bananen die zijn dochtertjes mee naar school krijgen, een tekening. Geweldig toch?

Sommige collega's zie ik niet vaak, maar als we elkaar zien voelt het direct goed, en is er een flow. Met Herm heb ik dat; het klopt

Ondanks dat ik niet meer als trainer werk bij Flik-Flak, ben ik enorm trots op de eerste turnster van onze afdeling, die geselecteerd wordt voor het WK turnen. Ergens stond ik mede aan de basis, wauw!

Gister heb ik gekookt. Vandaag kook ik weer, en kook vast wat extra aardappels om deze morgen te kunnen bakken. Wow, dat is lang geleden dat ik dagelijks kookte. Ik ben tevreden

Ecolinemeditatie, 50 x 50 cm.

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik verraste mezelf door ineens de hortensia te staan snoeien. Ik moet echt nog een beetje wennen aan dat ik makkelijker in actie kom, maar het voelt goed

Sla met paprika, uitgebakken spekjes en geroosterde pijnboompitten. Daar krijg ik nooit genoeg van

Twintig jaar geleden waren we collega's. Nog altijd zien we elkaar een paar keer per jaar, en nog altijd is het 'effortless'. Omdat we in 's-Hertogenbosch zijn, gaan we natuurlijk even de pepernotenfabriek bezichtigen. Een waar spektakel!

De Flying Tiger is -samen met de Hema- mijn favoriete winkel. Omdat ze daar bijvoorbeeld drie dunne kurken matjes in een verpakking verkopen. Die moet ik hebben. Geen idee wat ik ermee ga doen, maar ik word er helemaal blij van 

Eén van de oud-collega's met wie ik lunch, heeft mij voor het laatst een paar maanden terug gezien, toen ik nog in de stabilisatiegroep van de PAAZ kwam. Ze is hoogst verbaasd hoe het nu met mij gaat: dat ik zoveel meer pit heb. Dat voelt spannend maar ook fijn

De natuur blijft me ontroeren. Gratis, in mijn achtertuin

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ook deze keer geen denderende kwaliteit met mijn telefoon, maar WAUW, wat was dit vanochtend indrukwekkend. Ik moet denken aan het werk van Henry David Thoreau: "I wanted to live deep and suck out all the marrow of life"

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Wat is pauze met de vaste mannen toch een verademing in een drukke, van ernst doorspekte, vrijdag. Een half uur lang vrijuit associëren op elke zin en woord dat gezegd wordt. En als ik dan door hen wordt benoemd tot VRIJCO (vrijdagcoördinator), kan mijn dag niet meer stuk

Poeh, de behandeling bij de fysio doet zó zeer, en tóch ben ik blij dat ik er ben. Omdat zij zoveel meer is dan fysiotherapeute

Al ruim twee weken heb ik mijn auto niet aangeraakt. Ik ben zo blij met mijn elektrische fiets: eindelijk beweeg ik weer met plezier, en zonder veel klachten. In twee weken bijna driehonderd kilometer gefietst, daarover ben ik heel tevreden

Het inzicht dat bezieling niet kan ontstaan zonder -of misschien zelfs wel ontstaat op basis van- emotie, is even simpel als waardevol

Net als voorgaande dagen ademloos in de ochtend

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Yin Yang in progress